بررسی حقوقی اثر نشوز زوجه در تحقق وکالت وی در ازدواج مجدد زوج

زوجه می‌تواند ضمن عقد نکاح شرط کند، مرد با وجود او یا حتی پس از او همسر دیگری اختیار نکند و در صورت تخلف، زن وکیل در طلاق با حق توکیل به غیر خواهد بود و می‌تواند پس از اثبات تحقق شرط در دادگاه و صدور حکم نهایی خود را مطلقه کند. از همان آغاز، در دعاوی طلاق به درخواست زوجه که مستند آن شرط عدم زوجیت بود دادگاه‌ها و دکترین حقوق، درباره‌ی ضمانت اجرای این شرط و تفسیر آن اختلاف‌‌نظر داشتند. برخی از قضات چنانچه علت ازدواج مجدد، تخلف زوجه از رابطه‌ی زوجیت و نشوز او باشد و زوج با اثبات عدم تمکین زوجه حکم ازدواج مجدد دریافت کند، زوجه را مستحق استفاده از وکالت در طلاق نمی‌شناسند، اما اغلب دادگاه‌ها صرف ازدواج مجدد بدون رضایت زوجه را موجب تحقق شرط مزبور دانسته‌اند. این تشتت آراء سبب شد تا هیئت عمومی دیوان عالی کشور نظریه‌ی نخست را صادر نمود. از این رو، این پرسش مطرح می‌شود که آیا نظریه‌ی پذیرفته ‌شده با مبانی فقهی و حقوقی حاکم بر شرط، مطابقت دارد یا خیر؟ در این راستا اراده و قصد طرفین هنگام توافق بر شرط، با تفسیر دیوان موافق است یا خیر؟ رای حاضر گر چه در نگاه سطحی قابل دفاع است، اما تامل در مبانی رای و متون فقهی بیانگر وجود اشکال اساسی در آن است. در این مقاله، این مهم به تفصیل بیان شده است.

Studying of the Effect of Refusal of a Woman to Fulfill her Marital Duties on her Delegation Power (of Attorney to Divorce) in Status of Husband Remarriage

Marriage contract would be conditioned by woman that man could not does remarriage while their marriage, and if he did so, she would have delegation power of attorney, and she could be sprated by proving this poviso in the court and its decision. There have been different ideas about divorce application by women on this matter in the courts and doctrine. Some judge bleive that if man remarriage is caused by of refusal of a woman to fulfill her marital duties and man is permitted to remarriage by proving this matter, she will not entitle to have this power; but most of courts belive that remarriage without woman consent, itself, causes to use of this power. Diverse theories on this matter caused to choose the fisrt idea by general council of justices of supreme court. Thus this questions have been raised that whether the chosen theory is couple whith legal and jurisprudential terms for proviso? And so whther parties’ wills to determine the codition limits are according to supreme court’s interpretation? Although this decision is defendable in a superficial glace, studying the decision’s bases and Islamic jurisprudential texts show its fundamental problems. In this paper, this matter is described in detail.