رابطۀ بین نفوذ اجتماعی و بهره‌وری و کارآیی در شبکه اجتماعی هم‌نویسندگی پژوهشگران علوم قرآن و حدیث ایران

هدف: هدف این پژوهش بررسی رابطه بین نفوذ اجتماعی و بهره‌وری و کارآیی پژوهشگران حوزه علوم قرآن و حدیث ایران است. روش شناسی: این پژوهش با استفاده از روش‌های رایج در مطالعات علم‏سنجی و با فنّ هم‌نویسندگی و روش تحلیل شبکه انجام شده است. جامعۀ آماری پژوهش را کلیۀ مقاله‌های چاپ‏شده در مجله‌های حوزۀ علوم قرآن و حدیث تشکیل می‌دهند که در بازۀ زمانی ده‏ساله (1385-1394) در پایگاه استنادی جهان اسلام نمایه شده‌اند. برای تهیۀ ماتریس از نرم‏افزار بیب‏اکسل و برای ترسیم نقشه علمی از نرم افزارهای یو.سی.آی.نت استفاده شده است. یافته‏ ها: بر اساس تجزیه‏وتحلیل داده‌ها، میانگین تعداد نویسنده در مقاله‏های حوزۀ علوم قرآن و حدیث 1/6 نفر بوده است. همچنین میانگین دریافت استناد به ازای هر مقاله 0/1است که نشان می‏دهد پژوهشگران این حوزه چندان به مقاله‏های یکدیگر ارجاع نمی‌دهند. یافته‌های پژوهش همچنین نشان داد بین نفوذ اجتماعی و بهره‌وری و همچنین نفوذ اجتماعی و کارآیی رابطه وجود دارد. علاوه بر این، نتایج نشان داد شبکۀ اجتماعی این پژوهشگران سست و کم‏تراکم است. نتیجه‏ گیری: نتایج این پژوهش حاکی از آن است که پژوهشگران حوزۀ علوم قرآنی از همکاری گروهیِ پایینی برخوردارند. همچنین، کمتر به آثار همکاران خود استناد می‌کنند. نتایج آزمون رگرسیون نشان داد 10% واریانس مربوط به کارآیی توسط نفوذ اجتماعی (0/109= r2) و 22% واریانس مربوط به بهره‌وری توسط نفوذ اجتماعی تبیین می‌شود (0/218 = r2). پس پژوهشگران این حوزه باید به سمت تشکیل تیم‌های پژوهشی و داشتن راهبرد هم‏نویسندگی پیش بروند.