نقد تاریخنگاری عمومی کتابخانه های ایران

تاریخنگاری دقیق کتابخانه ها می توانند تواناییها و یا کم و کاستیهای کتابخانه های کشور را طی زمانهای گذشته نشان بدهد و از این راه تواناییها را تقویت کند و کمبودها را برطرف سازد و در نتیجه نظام کتابداری کشور را بهبود بخشد. تاریخنگاری کتابخانه های ایران تاکنون - به سبب کمبود منابع و متون کهنی که پیشینه های کتابخانه ها را به خوبی نشان بدهند - به درستی و با دقت انجام نگرفته است. در عین حال، برخی از محققان بر اساس همین منابع اندک، به بررسی تاریخ کتابخانه های ایران پرداخته اند. در نتیجه تاریخنگاری با پاره ای مشکلات همراه بوده است. از جمله مهمترین مشکلات تاریخنگاری کتابخانه های ایران می توان به اجمال به مواردی چون: به کار گرفته نشدن معیاری مشخص برای ارزیابی کتابخانه های کهن، نبودن اطلاعات روشن درباره کتابخانه ها، روشنمند نبودن پژوهشها، عدم توجه به پیشینه های تحقیقاتی مربوط، مبالغه های مربوط به ارقام مجموعه ها، تعمیم اطلاعات کتابخانه های غیر ایرانی به کتابخانه ها ی ایران، تعمیم اطلاعات مربوط به سه چهار کتابخانه درباری یا سلطنتی به همه کتابخانه های ایران، دخالت استنباطها و علایق وسلایق شخصی تاریخنگاران کتابخانه ها و مشابه های اینها اشاره کرد - که مجموعا اعتبار و روایی تحقیقات تاریخ کتابخانه ها ی ایران را کاهش می دهند. مقاله حاضر با توجه به این ویژگیها، و با هدف جلب نظر تاریخنگاران کتابخانه های کشورمان فراهم شده است.