تدوین الگوی قابلیتهای حرفه ای آموزشگران مراکز و موسسات آموزش عالی کشاورزی

آموزشگران ، از مهمترین مولفه های نظام آموزش عالی کشاورزی شمرده می شوند . نگاهی به تنگناها و مسائل عمده نظام آموزش کشاورزی کشور نشان می دهد که بی توجهی به تخصصی بودن حرفه اموزشگری در تدوین شرایط احراز شغل آموزشگری کشاورزی و نیز بی توجهی به طراحی ، اجرا و ارزشیابی محتوای دوره های آموزش ضمن خدمت آموزشگران کشاروزی است تحلیل این تگناها نشان می دهد که بیشتر آنها از نبود الگوی مناسب و جامع قابلیتهای حرفه ای آموزشگران کشاروزی سرچشمه می گیرد . برای اساس ، پژوهش حاضر با هدف کلی طراحی الگوی قابلیتهای حرفه ای آموزشگران مراکز و موسسات آموزش عالی کشاورزی و هدفهای مشخص : 1) شناخت مقاطع آموختن قابلیتهای حرفه ای و 2) شناخت موقعیت حیطه ها سه گانه قابلیتهای حرفه ای دانشی ، بینشی و مهارتی انجام گرفت . بنیان نظری تحقیق الگوی فیپس phepps 1972 و کاشمن cushman 1982 بوده است که شامل چهار بعد آموزش و تدریس ، برنامه ریزی تحصیلی ، علمی پژوهشی و مدیریتی . سازمانی و تشکیلاتی است . با استفاده از روش تحقیق پیمایشی و با به کارگیری روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای ، 64 نفراز خبرگان آموزش کشاورزی کشور انتخاب شدند و دیدگاههای انها با استفاده از ابزار پرسشنامه که اعتبار آن به وسیله هشت نفر از متخصصان اموزشی و پایایی آن نیز با تعیین ضریب آلفای کرانباخ مورد تایید قرار گرفت ، جمع آوری شد .متغیرهای مسقل تحقیق شامل ویژگیهای فردی و حرفه ای خبرگان بود . بخشی از یافته های عمده تحقیق عبارت است از : 1) از مجموع 105 قابلیت ، با توجه با شاخصهای توافق سنجی و سطح اهمیت مولفه ها 87 قابلیت در چهار بعد آموزش و تدریس 46 قابلیت برنامه ریزی تحصیلی 7 قابلیت علمی - پژوهشی 17 قابلیت و مدیریتی ، سازمانی و تشکیلاتی 17 قابلیت برای آموزشگران مورد توافق قرار گرفت ،. 2 ) اولویت ابعاد قابلیتهای حرفه ای به ترتیب عبارت است از : آموزش و تدریس ، برنامه ریزی تحصیلی علمی - پژوهشی و مدیریتی ، سازمانی و تشکیلاتی ، 3) موقعیت ابعاد قابلیتهای حرفه ای از نظر میزان اهمیت در وظایف شغلی آموزشگران د ریک سطح ارزیابی شد و 4 ) مناسبترین مقاطع آموختن قابلیتهای حرفه ای آموزشگران ، دوره های تحصیلات دانشگاهی و آموزشهای بدو خدمت است .