بررسی عوامل مؤثر بر سطح و میزان کاربرد دانش فنی و نقش آنها در عملکرد زراعت گندم آبی مطالعه موردی استانهای تهران و اصفهان

هدف این پژوهش بررسی عوامل موثر بر سطح و میزان کاربرد دانش فنی و نقش آنها در عملکرد زراعت گندم ابی در دو استان تهران و اصفهان است . این مطالعه از نوع پیمایشی بوده و برای جمع آوری داده ها از ابزار پرسشنامه که پایایی آن از طریق ضریب آلفای کرانباخ (82/0) تایید گردیده استفاده شده است . جامعه نمونه مورد مطالعه در بر گیرنده 198 نفر از کشاورزان گندمکار شامل 81 نفر از دو شهرستان کرج و ساوجبلاغ در استان تهران و 117 نفر از دو شهرستان اصفهان و برخوار میمه از استان اصفهان بوده است .تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار spss تحت ویندوز انجام گرفته واز آمار تحلیلی نظیر ضریب همبستگی ، آزمون t و رگرسیون چند گانه بهره گرفته شده است . نتایج ضریب همبستگی نشان میدهد که بین سطح دانش فنی کشاورزان و میزان کاربرد آن رابطه معنی دار مثبتی وجود دارد . نتایج رگرسیون گام به گام نیز نمایان می سازد که میزان ارتباط و استفاده از منابع دانش فنی ، سطح سواد ، تعداد دورههای آموزشی و مقدار زمین جمعا به میزان 7/30 درصد در پیش بینی و تبیین سطح دانش فنی تاثیر گذارند .از سوی دیگر ، سطح دانش فنی، میزان ارتباط و استفاده از منابع دانش فنی ، فاصله مزرعه تا مرکز خدمات ، نگرش نسبت به برنامه های ترویجی و مالکیت ماشین آلات جمعا به میزان 9/46 درصد در تبیین کاربرد سطح دانش فنی سهم داشته اند . مهمترین متغیرهای تاثیر گذار بر تبیین عملکرد به ترتیب عبارتند از : میزان کاربرد دانش فنی، دفعات مصرف کود اوره ، دفعات مصرف کود فسفات ، سطح دانش فنی و مصرف کودهای ریز مغذی که در مجموع به میزان 4/34 درصد در تبیین عملکرد قنش داشته اند . البته تاثیر دفعات مصرف کود فسفات توسط بعضی از کشاورزان بر عملکرد منفی بوده است.