یارانه‌های زیست‌محیطی؛ رهیافتی جهت کنترل گازهای گلخانه‌ای و آلاینده در بخش‌های اقتصادی ایران (مطالعه‌ موردی: بخش کشاورزی)

فعالیت اقتصادی را می‌توان به عنوان فرایندی از تغییر شکل مواد و انرژی به شمار آورد. ازآنجا که مواد و انرژی را نمی‌توان در مفهوم مطلق آن از بین برد، بنابراین، آن‌ها مجدداً به شکل ضایعات ظهور می‏یابند و در نهایت به محیط‌زیست باز می‌گردند. میزان تخریب محیط زیست به کمک شاخص‌های اقتصادی و آگاهی از میزان پرداخت‌های اجتماعی قابل سنجش است. در این مطالعه، با به‏کارگیری مفهوم هزینه‌ نهایی کنترل ستانده‌های نامطلوب در فعالیت‌های اقتصادی، از تابع مسافت نهاده به‌منظور برآورد قیمت سایه‌ای گازهای گلخانه‌ای و آلاینده بخش کشاورزی ایران شامل ‌دی‌اکسید کربن،‌ مونواکسید کربن، دی‌اکسید گوگرد، اکسیدهای نیتروژن و ذرات معلق در بازه‌ زمانی 1370 -1390، به عنوان هزینه مورد نیاز در این بخش، جهت کنترل این آلاینده‌ها استفاده شد. نتایج نشان داد که در صورت انجام فعالیت‌های حمایت‌گرایانه کنترل گازهای گلخانه‌ای و آلاینده در بخش کشاورزی ایران، به‌طور متوسط در هر سال به ازای هر تن از مجموع آلاینده‌های مذکور بیش از 19 میلیون ریال یارانه زیست‌محیطی مورد نیاز است. در نهایت، پیشنهاد شد که با توجه به نقش هر یک از استان‌های کشور در ایجاد هزینه‌های کنترل این آلاینده‌ها، توزیع یارانه‌های زیست‌محیطی در بخش کشاورزی استان‌های کشور انجام پذیرد.طبقه‌بندی jel: q51, c02, d22

Environmentally Subsidies, an Approach to Control Greenhouse and Pollutants Gases in the Economic Sectors of Iran (Case Study: Agricultural Sector)

Economic activity can be perceived as a process of transformation of materials and energy. Since matter and energy cannot be destroyed in their notion of absolute, therefore, they reemerge in the form of waste and eventually return to the environment hence, the environmental degradations are quantifiable by the economic indicators and awareness of the social payments. In this study, by using the concept of marginal abatement cost of undesirable outputs, the input distance function was estimated to measuring the shadow price of the greenhouse and pollutants gases in the agricultural sector in the period of 1991 2011 as the required costs in this sector for the abatement activities of the pollutions. The results showed that in the case of protectionist activities in controlling pollutants and greenhouse gases in the agricultural sector of Iran, an average per ton of the pollutants per year, above the rate of 19 million RLS is needed to provide environmental subsidies. Finally, it was suggested that considering the role of each provinces in establishing the emissions abatement cost, distribution of environmental subsidies in the agricultural sector of the provinces be taken.JEL Classification: Q51, C02, D22