توسعه و کاربرد مدل محدودیت سازش هم‏زمان برای تخصیص بهینه منابع آب بین بخش‌های اقتصادی با تاکید بر بخش کشاورزی: مطالعه موردی استان یزد

در مطالعه حاضر، در راستای تخصیص بهینه منابع محدود آب بین بخش های اقتصادی استان یزد با تاکید بر بخش کشاورزی، از روش محدودیت سازش هم‏زمان استفاده شد و نوآوری آن در مبانی این روش، توسعه مدل با یک محدودیت اضافی (قید اشتغال) بود. مطابق نتایج به ‏دست ‏آمده، بر مبنای آب تخصیص‏ یافته به بخش ها توسط مدل، در سال 1400 نسبت به سال مبنا، رشد سالانه 5.2 درصدی ارزش اقتصادی (به قیمت ثابت) حاصل می شود. نسبت تحقق اشتغال به هدف مورد انتظار نیز حدود 98.8 درصد خواهد بود. با توجه به کاهش آب قابل دسترس که عمده فشار آن نیز متوجه بخش کشاورزی خواهد بود، کارآمدی مدل در توجه مطلوب و هم‏زمان به اهداف چندگانه سبب می شود که تخصیص آب به ‏گونه ای باشد که حتی بخش کشاورزی نیز با رشد سالانه 0.4 درصدی ارزش اقتصادی همراه باشد. بر مبنای نتایج مطالعه حاضر، روش محدودیت سازش هم‏زمان از توانایی بالا در سازش بین اهداف و تخصیص بهینه منابع آبی در راستای دستیابی به اهداف در تطابق با واقعیت ها برخوردار است. از این‏رو، مدل پیشنهادی تحقیق حاضر می تواند در تدوین برنامه های بخش آب مد نظر قرار گیرد.

Application of Simultaneous Compromise Constraint model for optimal allocation of water resources between economic sectors with emphasis on agriculture: A Case Study of Iran’s Yazd Province

In this study, a Simultaneous Compromise Constraint method was used for optimal allocation of limited water resources between different economic sectors of Yazd province by emphasis on agricultural sector. The novelty of the present study is the renovation of the aforementioned method by addition an extra constraint (employment constraint). The results of the study indicate that, based on the water allocated to the different sectors, 5.2 percent annual growth (at a fixed price) will be achieved in the year 2020, in comparison to the base year. The ratio of employment to the expected objective will be about 98.8%. Due to reduction of available water, the main pressure will be on the agricultural sector, the efficiency of the model in the optimal attention to simultaneous multiple goals, causes water allocation to be such that even the agricultural sector has an annual economic growth of 0.4. The results indicate that, the method has a high ability to compromise between goals and optimal allocation of water resources in order to achieve the goals in accordance with the facts. Therefore, the proposed model could be considered as a suitable method for providing water sector plans.