بررسی عوامل مؤثر بر توسعه کشت سویا در استان گلستان

بر اساس آمارهای رسمی ، تولید روغنهای خوراکی از منابع داخلی ، تنها کمتر از 10 درصد نیاز مصرفی کشور را تامین می کند و لذا همه ساله مقادیر چشمگیری چربی و روغن خوارکی خام و آماده با صرف هزینه های ارزی در خور توجهی وارد کشور می شود . با توجه به ضرورت و اهمیت افزایش تولید دانه های روغنی ، بررسی و شناخت عوامل اقتصادی ، اجتماعی و فنی موثر بر فرایند تصمیمگیری کشاورزان در کشت و عرضه محصولات یاد شده از اهمیت خاصی برای نظام برنامه ریزی و سیاستگذاری بخش کشاورزی برخوردار است . تحقیق حاضر تلاشی در این راستاست و به منظور شناسایی عوامل تعیین کننده توسعه کشت سویا ، با استفاده از روش تحلیل اقتصاد سنجی مدل توبیت و داده های مقطعی سال زارعی 1378 - 79 در استان گلستان ، به عنوان مهمترین منطقه کشت وتولید دانه های روغنی کشور ، انجام شده است . نتایج تحقیق گویای آن است که عواملی نظیر اندازه مزرعه ، تجربه کشاورز ، فاصله مزارع از شرکت توسعه کشت دانه های روغنی ، داشتن ماشین آلات کشاورزی ، بروز عارضه اختلال در غلافبندی ، درصد افت تعیین شده برای محصول سویای تحویلی و نوع مالکیت منابع آبی مزرعه از مهمترین عوامل تعیین کننده توسعه کشت سویا در این منطقه به شمار می روند . در این تحقیق متناسب با یافته های آن ، پیشنهادهایی برای کاربری در سیاستگذاری بخش کشاورزی و بویژه در راستای توسعه کشت محصول سویا ارائه شده است .