بررسی استدلال تقدیرگرایی کلامی با تکیه بر آرای لیندا زاگزبسکی

چکیدهبر مبنای «استدلال تقدیرگرایی کلامی» اگر علم خداوند به رویدادهای آینده قطعی و خطاناپذیرباشد، انسان قادر نیست کاری جز آنچه خداوند از پیش می‏داند، انجام دهد؛ از این‎رو اعمال انسان اختیاری نیست. سازگارگرایان با قبول سازگاری علم پیشین الاهی و اختیار انسان، از طریق رد یک یا چند مقدمه از مقدمات استدلال تقدیرگرایی کلامی، به رد آن می‏پردازند و ناسازگارگرایان، ضمن پذیرش درستی استدلال یادشده، از میان علم پیشین الاهی و اختیار انسان، یکی را پذیرفته، دیگری را انکار می‌کنند. این مقاله می‎کوشد ضمن معرفی دقیق آرای یکی از سازگارگرایان معاصر، لیندا زاگزبسکی، برتری آرای او را بر سایر نظریات رقیب ثابت کند. مقاله نشان می‌دهد که تفاوت آرای زاگزبسکی ـ با وجود نقدهای وارد بر آن ـ با سازگارگرایان دیگر این است که او افزون بر رد «استدلال تقدیرگرایی کلامی» (روش سلبی)، الگوی ممکنی برای اثبات هم‎زمان علم پیشین و اختیار ارایه می‏دهد (روش ایجابی).