دین، شریعت و مصلحت

نصوص معتبر دینی و عقل سلیم بر هدف‌دار بودن خداوند در فرستادن پیامبران و فروفرستادن کتب آسمانی و تشریع مقررات دلالت دارند. انگیزه و ثمره این سه کار، چیزی جز تامین سعادت و مصلحت مخاطبان و مکلفان نیست. هدف‌دار بودن خداوند را نباید با قانون «العالی لا یفعل شییا لاجل السافل» منافی دانست. مقاله حاضر به گفت‌وگو از رابطه مصلحت با بعث رسل، انزال کتب و تشریع مقررات می‌پردازد و از مورد اخیر، یعنی رابطه مصلحت و شریعت ـ و به‌تبع، رابطه مصلحت و فقه ـ با تفصیل بیشتر گفت‌و‌گو می‌کند.