اصل خیر و رابطه آن با خدای خالق و صانع از دیدگاه افلاطون

افلاطون از اولین فیلسوفانی است که به‌نحو عمیق و جامعی به مسیله خیر و خدا و رابطه این‌دو پرداخته است. در فلسفه او اصل خیر یک حقیقت وجودی می‌باشد و صرفاً یک امر اخلاقی نیست. در این پژوهش دیدگاه او درباره اصل خیر و خدا و ابهامات مربوط به این دو مسیله مورد بررسی قرار می‌گیرد و در نهایت رابطه این‌دو مسیله در فلسفه او تبیین می‌گردد.برخلاف ادعای مشهور مبنی بر اینکه خدا در فلسفه افلاطون را که همان اصل خیر است، تنها خدای صانع می‎داند و او را خدای خالق نمی‎داند؛ این مقاله با تکیه بر شواهدی مستند از رساله‌های افلاطون، بر این باور است که خدای صانع، همان خدای خالق است؛ زیرا ایده‌ها را که قدیم زمانی در نظر گرفته شده‎اند، از عدم آفریده است و او در حقیقت عین اصل خیر می‌باشد.