وحدت متعالی ادیان

وحدت متعالی ادیان ، دیدگاهی است که سنت گرایان به مساله تکثر ادیان دارند . نخستین بار شووان در کتاب وحدت متعالی ادیان ،‌این دیدگاه را بسط داد ؛ سپس دیگر سنت گرایان مباحثی را در این زمینه مطرح کردند . طبق این دیدگاه ، ادیان دارای دو بعد باطنی و ظاهری اند . ادیان فقط در سطح باطنی وحدت دارند ؛ اما در سطح ظاهری میان آنها اختلاف است . حقایقی که در سطح ظاهری ادیان به چشم می خورد ، نسبی و حقایق مربوط به سطح باطنی مطلقند . دیدگاه شووان با مشکلاتی مواجه می شود ؛ مانند نسبیت گرایی ، غیر استدلالی بودن و ... زبانی که شووان برای بیان دیدگاهش به کار می گیرد ، دشوار است ؛ بدین سبب نگارنده کوشیده است تا توصیفی از وحدت متعالی ادیان را پیش کشد و نقاط ضعف آن را بیان کند .