تاملی در امکان یا امتناع «هنر ارزشی»

بحث از هنر ارزشی و غیر ارزشی، مقوله‌ای پردامنه و دیرپا در فلسفه هنر، مطالعات فرهنگی و علم الاجتماع است و ناخواسته صحبت از نسبت فرم و معنا، چیستی امر زیبا و زیباشناسی هنر، نسبت هنر، ایدئولوژی و دین را به میان می‌کشد. ظهور ایده «هنر برای هنر» در قرن نوزدهم که ریشه در زیبایی‌شناسی کانت داشت، آغاز مواجهه‌ای‌ نو با «هنر متعهد به ارزش» یا «هنر ارزشی» بود و اساس سنت هنری گذشتگان را به نقد می‌کشید. در این مقاله پس از تعریف و تدقیق مفاهیم اولیه و بررسی پیشینه تاریخی مسئله‌، به زمینه‌های معرفتی و غیر معرفتی شکل‌گیری ایده «هنر برای هنر» اشاره کرده و امکان و بایستگی تعهد یا عدم تعهد هنر به ارزش را در سه ساحت تحققی و تاریخی، نظری و فلسفی، و مطالعه‌ ذیل گفتمان دینی مورد بررسی قرار داده‌ایم. در نتیجه با ارائه‌ ادله و بررسی مدعیات مشخص شد که نه‌تنها وجود هنر ارزشی به لحاظ امکان و تحقق غیرقابل انکار است و در گفتمان دینی نیز تنها این سنخ از آفرینش هنر به رسمیت شناخته شده‌است، بلکه خلق اثری که تماماً ملتزم به ایده هنر برای هنر باشد، ممکن نیست و هنر ناگزیر از تعلق به ارزش به معنای جامعه‌شناختی آن است. در بخش پایانی مقاله نیز پس از اثبات امکان هنر ارزشی، نظر دین در باب ارزشمندی ذاتی هنر بازگویی شده است.

A reflection on the possibility and impossibility of committed art

The discussion of value and nonprice art is one of the controversial issues in art studies with theoretical background. There are three points of view about art and value; some believe that art is fundamentally disadvantaged, while others consider the introduction of the concepts of value and art to be inappropriate in terms of art, and they honor every art, while others are the only ones who are committed to value. In this article, after defining and defining the basic concepts, we examined the historical background of the art of nonprofit scholarship and it became clear that the idea of ​​noncommunist art was the origin of the epistemic and unconscious fields that are not located in our intellectualcultural ecosystem. Consequently, we have shown that we can not only deny the possibility of worthless art, but that it is not possible to articulate art without any value (in the sense of sociology). In the final section of the paper, we argued that the value of art about its inherent utility and utility was proved.