تحلیل نشانه‌های گفتمانی معنویت‌گرایی جدید و بررسی تاثیرات احتمالی آن بر سبک زندگی دینی

معنویت‌گرایی جدید نه تنها در قالب فرقه‎ها و نحله‌های بدیل ظهور می یابد، بلکه به عنوان یک فرهنگ جدید دینداری در میان دینداران نیز رواج دارد. دینداران متاثر از معنویت‌گرایی جدید بدون آنکه تعلقی به فرقه یا نحله خاصی داشته باشند، به نوعی معنویت خودساخته، التقاطی و درونی روی آورده، کم‎توجه به دینداری نهادینه، به دنبال آرامش و رضایت باطن به «سبک شخصی خود»اند. با توجه به گسترش این جریان در میان دینداران خصوصاً دینداران لیبرال مسئله تحقیق حاضر آن است که چگونه می‌توان جریان مذکور را تشخیص داد و مشخص کرد چه میزان یک دیندار وارد این گفتمان جدید شده است. با کمک‌گیری از تحقیقات جامعه‌شناختی درباره ادبیات گفتمانی معنویت‌گرایان جدید سعی خواهیم کرد نشانه‌هایی از این سبک جدید دینداری را شناسایی و زمینه را برای تشخصیص این پدیده بی‌شکل و صورت مهیا کنیم. در مقاله حاضر نشانه‌های گفتمانی معنویت جدید تحت دو عنوان کلی «درون‎گرایی» و «دنیا‎گرایی» طرح می‎شود و با کمک‎گیری از نظریه انفسی‌گرایی و همچنین نظریه پساماده‌گرایی به وجوه مختلف این نشانه‌ها پرداخته خواهد شد. تحلیل این نشانه‌ها غیر از آنکه می‌تواند به شناسایی معنویت جدید و تمایزات آن با گفتمان دینداری نهادینه کمک کند، به‎طور‌ضمنی می‌تواند نشان دهد که یک دیندارِ متعلق به ادیان ابراهیمی با اقبال به این رویکرد جدید، در دینداری خود با چه چالش‌هایی روبه‎رو می‌شود. این چالش‌ها عمدتاً برخاسته از ناسازگاری طرز فکر توحیدی/ تسلیمی (ادیان نهاینه ابراهیمی) با طرز فکر انفسی/ خودمختاری (معنویت‌گرایی جدید) است.

Analysis of Discourse Signs of New Spirituality (and Examining Its Possible Effects on Religious Lifestyle)

New spiritualism is emerging not only in the form of alternative sects, but is also common among religious as a new culture of religiosity. The religious influenced by modern spiritualism, without belonging to any particular sect, They have resorted to a kind of selfmade, eclectic and inner spirituality, and with little attention to institutional religiosity, they seek peace and inner satisfaction with their &personal style.& Due to the spread of this trend among religious, especially liberal religious, the issue of the present study is how to identify this trend and explained how much a religious has entered into this new discourse. We will try, with the help of sociological research on the discourse of literature of the new spiritualists, to identify the signs of this new style of religiosity and provide the ground for identifying this unique and formless phenomenon. In the present article, the discoursiv signs of the new spiritual discourse are presented under the general headings of &introversion& and &worldliness&, and with the help of the theory of selfcenteredness as well as the theory of postmaterialism, various aspects of these signs will be discussed. Analyzing these signs, in addition to helping to identify new spirituality and differentiate it from the discourse of institutional religiosity, can implicitly show what challenges a religious belonging to the Abrahamic religions faces in this religiosity by accepting this new approach. These challenges stem mainly from the incompatibility of monotheistic / submissive thinking (the institutional Abrahamic Religions) with Individual / Autonomous Thinking (Modern Spiritualism).