پدیدارشناسی؛ تنها روش هرمنوتیک فلسفی و نقد آن

هستی شناسی بنیادین هایدگر مبنای فلسفی هرمنوتیک فلسفی گادامر است. روش هایدگر در فلسفه بنیادین و در نتیجه روش گادامر در هرمنوتیک فلسفی به تصریح خودشان تنها پدیدارشناسی وجودی است. از این جهت در هرمنوتیک فلسفی مفاهیمی همچون حقیقت، وجود، فهم، معنا، جهان و... با رویکردی پدیدارشناختی بازتعریف شده اند و از این جهت استعمال این واژگان در این هرمنوتیک و فلسفه با استعمالشان در دیگر هرمنوتیک‏ها و فلسفه هایی که روششان پدیدارشناسی نیست، کاملاً متفاوت است. اما نکته اینجاست که پدیدارشناسی وجودی دچار نقدهای بنیادینی است که آن نقدها سبب می شود هم هستی شناسی بنیادین هایدگر و هم هرمنوتیک فلسفی گادامر دچار بحران جدی شود؛ زیرا پدیدارشناسی از اساس ایجاد شد تا تطابق عین و ذهن را حل کند؛ ولی عملاً ناکام ماند و با بازتعریف‏هایی که از مفاهیم بنیادی کرد، تنها صورت مسئله را پاک نمود و در نتیجه نمی تواند نقطه تکیه گاهی مناسب برای هرمنوتیک فلسفی فراهم کند. دیگر اینکه پدیدارشناسی به دلیل اینکه نهایتاً مبتنی بر فرد است و دایره تاثیر آن تنها در خصوص ظهوراتی است که برای مفسر ایجاد می شود، به نسبی گرایی و حتی ایدئالیسم منجر می شود.

Phenomenology; the Only Method of Philosophical Hermeneutics and its Criticism

Heidegger’s fundamental ontology is the philosophical basis of Gadamer’s philosophical hermeneutics. The Heidegger’s Method in Fundamental Philosophy and consequently the Gadamer’s Method in Philosophical Hermeneutics in their own words – is only existential phenomenology. Hence in philosophical hermeneutics concepts such as truth, existence, understanding, meaning, world, etc. are redefined with a phenomenological approach, and for this reason The use of these words in this hermeneutics and philosophy is quite different from their use in other hermeneutics and philosophies whose method is not phenomenological. But existential phenomenology has some fundamental criticisms of it that those criticisms cause both Heidegger’s fundamental ontology and Gadamer’s philosophical hermeneutics to be in serious crisis. Because phenomenology was created from the ground up to solve the corresponding of the object and the mind, but in fact failed in this solution and by the redefinitions of the fundamental concepts only wiped out the problem, as a result, it cannot provide a suitable starting point for philosophical hermeneutics. Secondly, phenomenology because it is ultimately Personbased and sphere of its influence is only about the appearances that are made for the interpreter, It leads to relativism and even idealism.