نقدی بر (اقتدار در اسلام: از ظهور پیامبر (ص) تا استقرار امویان)

مطالعه تحولات و ساختار سیاسی صدر اسلام به شیوه های مختلفی صورت گرفته است. یکی از این رهیافتها استخدام رهیافت جامعه شناختی سیاسی ماکس وبری درباره ویژگی اقتدار سیاسی پیامبر اسلام (ص) و بویژه استفاده از الگوی اقتدار کاریزماتیک وبری می باشد. هر چند خود ماکس وبر مستقیما به تحلیل اقتدارسیاسی پیامبر اسلام (ص) جز اشارات پراکنده، نپرداخته است اما بعد از وی کسانی سعی نموده اند تا با استفاده از الگوی اقتدار کاریزماتیک وی اقتدار سیاسی و تحولات سیاسی صدر اسلام را بررسی نمایند. از جمله مهمترین محققان در این زمینه مونت گمری وات و برایان ترنر می باشند. کاری که حمید دباشی در این کتاب انجام داده است به زاویه دیگری از استخدام رهیافت وبری برای تحلیل تحولات صدر اسلام مربوط می شود. در حالیکه مطالعات قبلی صرفا به نوع خود اقتدارسیاسی پیامبر (ص) پرداخته اند. دباشی سعی دارد تا از این طریق و با توجه به فرایند عادی سازی (routinization) اقتدار کاریزماتیک سیر تحولات صدر اسلام و شکل گیری سه شاخه عمده اسلامی تسنن، تشیع و خوارج را تحلیل نماید.