رویکرد انتقادی به حصر اخلاق در تعریف فضیلت گرایانه

نگرش غالب اخلاق‎پژوهان اسلامی در هویت معرفتی اخلاق، همواره فروکاستن آن به صفات و هیئت‎های راسخ نفسانی انسان بوده است. ایده اصلی این پژوهش آن است که در عین التزام به اهمیت صفات درونی، با توجه به مستندات متعدد از جمله رویکردهای جدید در حوزه اخلاق اجتماعی به‎خصوص جنبه‎های کاربردی و حرفه‏ای آن، رفتارهای بیرونی جایگاه ویژه‎تری در مفهوم‏یابی اخلاق به دست خواهند آورد. البته با رویکرد انصاف‎نگرانه علل تمرکز بر تعریف اخلاق به صفات نفسانی به صورت مستقل ارائه گردید؛ با تحفظ بر این اصل که مراد از فضیلت‎گرایی در این تحقیق بیشتر تعریف اخلاق به فضیلت است نه الزاماً مکتب فضیلت‎گرایی که در مقابل وظیفه‎گرایی، غایت‎گرایی و قراردادگرایی است، هرچند این نگاه صفت‎محوری در اخلاق بی‎تاثیر از اندیشه‎های مکتب فضیلت‎گرایی نیست.

A critical approach to limit of Ethics in the Virtuous definition

The dominant attitude of Islamic Ethics researchers in the epistemic identity of Ethics, It has always been subordinated to straight attributes of human soul. The main idea of ​​this paper is that while obligation to importance of intrinsic attributes, but according to numerous documents including new approaches in the field of social ethics especially its practical and professional aspects, external behaviors will take a more special place in the concept finding of ethics. However, with a fair approach, the reasons for focusing on definition of ethics to attribute of soul independently were presented. Given the principle that virtue is meant here is more a definition of ethics to virtue not necessarily a school of virtue that is in contrast to deontologism, consequentialism and conventionalism. However, this approach of central feature on ethics is not unaffected by the ideas of virtue school.