کارکرد معرفتی نظریه فطرت در اندیشه استاد مطهری

نظریه فطرت بر ویژگیهای خاص انسانی در سرشت و خلقت وی اشاره می کند که انسان را از حیوانات متمایز می سازد. استاد مطهری این نظریه را از معارف اسلامی، قرآن و سنت، اخذ می کند و با نظریه پردازی و مفهوم سازی فلسفی از آن، در گشودن بسیاری از معضلات کلامی و دین پژوهی به کار می برد. نقش مبنایی نظریه فطرت را در سامان بخشیدن به اندیشه استاد مطهری می توان رویت کرد. معرفت شناسی، خداشناسی، جهان شمولی و جاودانگی اخلاق، انسان شناسی و اصالت انسان، فلسفه تعلیم و تربیت و بسیاری از مباحث دین شناسی چون پلورالیزم، منشا دین، گونه های دینداری، منطق فهم دین در اندیشه استاد مطهری به نظریه فطرت استوار است. به همین دلیل نقد نظریه فطرت چالش مبنایی را به میان می آورد.