ارزیابی فنوتیپی توانایی تولید بیوفیلم در استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین

سابقه و هدف: تولید بیوفیلم همانند تغییرات ژنومی یکی از عوامل مقاومت آنتی بیوتیکی در باکتری ها می باشد که عفونت های راجعه از پیامدهای آن و عفونت استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین، معمول ترین شکل آن در افراد مبتلا به این عفونت ها می باشد. هدف از این مطالعه بررسی توانایی تولید بیوفیلم در استافیلوکوکوس اورئوس های مقاوم به متی سیلین جدا شده از بیماران با عفونت های کلینیکی مختلف می باشد.مواد و روش ها: تعداد 50 سویه استافیلوکوکوس اورئوس از نمونه های کلینیکی مختلف جداسازی شده و با تست های بیوشیمیایی و pcr اختصاصی گونه تعیین هویت شدند. با روش انتشار دیسک و بررسی حضور ژن meca، مقاومت به متی سیلین در آن ها تایید و توانایی تولید بیوفیلم با دو روش میکروتیترپلیت کریستال ویوله و کشت در محیط قرمزکونگو ارزیابی شد. نتایج: با روش کدورت سنجی در طول موج 550 نانومتر و بدون اسیداستیک، در 34 جدایه (68 درصد) و با طول موج 492، در 28 جدایه (56 درصد) توانایی تولید بیوفیلم مشاهده شد که در هر دو روش، اکثریت جدایه ها با قدرت ضعیف قادر به تولید بیوفیلم بودند. با انجام روش کشت در محیط قرمز کونگو، در 94 درصد از جدایه ها که اغلب آن ها (72/3 درصد) قادر به تولید بیوفیلم با قدرت متوسط بودند، توانایی تولید بیوفیلم مشاهده شد.نتیجه گیری: با هر سه روش کار شده در این مطالعه درصد بالایی از جدایه های مورد مطالعه قادر به تولید بیوفیلم بودند و با وجود همبستگی معنی دار بین نتایج حاصل از هر سه روش، نتایج حاصل از میکروتیتر پلیت کریستال ویوله با دو روش خوانش از ضریب همبستگی بالاتری برخوردار بودند.