بررسی اثر ضد دیابتی اِل‌کارنیتین در موش های صحرایی: نقش سیستم نیتریک اکسید

سابقه و هدف: امروزه کاربرد ال کارنیتین در درمان دیابت روبه افزایش است. در این مطالعه تاثیر تجویز همزمان پیش ساز نیتریک اکسید (ال آرژینین) و مهارکننده سنتز نیتریک اکسید (نیترو ال آرژینین) بر اثر ضددیابتی ال کارنیتین بررسی شده است.مواد و روش ها: تعداد 50 سر موش صحرایی نر با وزن 201180 گرم به پنج گروه تقسیم شدند: شاهد سالم؛ شاهد دیابتی؛ دیابتی تحت تیمار با ال کارنیتین (mg/kg300)؛ دیابتی تحت تیمار با ال کارنیتین mg/kg300 و ال آرژینین (mg/kg300) و دیابتی تحت تیمار با ال کارنیتین (mg/kg300) و نیترو ال آرژینین (mg/kg1). دیابت نوع 1 به وسیله تزریق آلوکسان (mg/kg, ip110) القا شد. پس از گذشت 30 روز، مالون دی آلدئید بافت کبد، پروفایل لیپیدی، گلوکز و هموگلوبین گلیکه سرم اندازه گیری شد. نتایج: در گروه تحت تیمار با ال کارنیتین، گلوکز سرم، آنزیم های کبدی، هموگلوبین گلیکه سرم و مالون دی آلدئید بافت کبد نسبت به گروه شاهد دیابتی کاهش یافت (0/05>p). اثر تجویز همزمان ال کارنیتین و ال آرژینین، بر گلوکز و هموگلوبین گلیکه سرم، مشابه اثر تجویز ال کارنیتین بود. پیش ساز و مهار کننده سنتز نیتریک اکسید، اثرات مشابهی بر شاخص های بیوشیمیایی سرم و مالون دی آلدئید بافت کبد داشتند. نتیجه گیری: اثر ضد دیابتی ال کارنیتین احتمالا به طور مستقل از ال آرژینین و سیستم نیتریک اکسید اعمال می شود. ال کارنیتین و ال آرژینین احتمالا اثر هم افزایی ندارند و تجویز هم زمان آن ها به بیماران دیابتی توصیه نمی شود.