مقایسه ترس از سقوط و کیفیت زندگی متعاقب پروتکل حرکتی عملکردی در بیماران پارکینسونی ایدیوپاتیک

سابقه و هدف: با افزایش سالمندان پارکینسونی و اختلالات حرکتی پیش رونده در این بیماران، محققین به دنبال راه کارهای درمان غیر دارویی به ویژه استفاده از حرکت اصلاحی و ورزش می باشند. پژوهش حاضر به بررسی تغییرات ترس از سقوط و کیفیت زندگی پس از انجام برنامه حرکتی ویژه در بیماران پارکینسونی می پردازد.مواد و روش ها: در این کارآزمایی بالینی 44 نفر از بیماران پارکینسونی کلینیک های نورولوژی شهرستان کاشان به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شده و با اخذ رضایت نامه به طور تصادفی در سه گروه؛ تمرین با فوم، تمرین بدون فوم و کنترل تقسیم شدند. برنامه تمرینی ده هفته ای برای گروه های آزمون اجرا گردید. در مراحل پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری یک ماه بعد متغیرهای ترس از سقوط و کیفیت زندگی سنجش شد.نتایج: میانگین ترس از سقوط و کیفیت زندگی در مراحل ارزیابی بیماران پارکینسونی بهبود معنی داری نشان داد و نتایج ترس از سقوط در گروه آزمون با فوم از 6/44 ±42/00 به 6/41 ±26/87 و در گروه آزمون بدون فوم از 5/61 ±43/21 به 3/66 ±40/07 تغییر یافت. نتایج کیفیت زندگی در گروه آزمون با فوم از 15/53 ±114/20 به 12/03 ±154/33 و در گروه آزمون بدون فوم از 10/86 ±115/36 به 13/44 ±141/36 تغییر یافت.نتیجه گیری: بیماران پارکینسونی تحت تاثیر تمرینات ورزشی عملکردی بر سطح ناپایدار از عملکرد حرکتی بهتری برخوردار شده و به سمت الگوهای کنترلی ورزیده تر و باثبات تر برای پیشگیری از سقوط پیشرفت می کنند.