مقایسه ناگویی خلقی و ابرازگری هیجانی در بیماران مبتلا به نارسایی عروق کرونر قلب و افراد سالم

سابقه و هدف: پژوهش های پیشین میزان بالای ناگویی خلقی در بیماری های پزشکی و روانشناختی و نقش شیوه های ابرازگری هیجانی در ابعاد مختلف سلامت را گزارش کرده اند. هدف از این پژوهش بررسی مقایسه ناگویی خلقی و ابرازگری هیجانی در بیماران مبتلا به نارسائی عروق کرونر قلب و افراد سالم می باشد.مواد و روش ها: در این پژوهش علّی مقایسه ای 35 نفر بیمار مبتلا به نارسایی عروق کرونر قلب مراجعه کننده به بیمارستان های سینا و چمران شهر اصفهان (سال 1393) و 35 نفر فرد سالم به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و با استفاده از دو پرسشنامه ناگویی خلقی تورنتو (tas) و ابرازگری هیجانی (eeq) مورد ارزیابی قرار گرفتند.نتایج: نتایج نشان دهنده تفاوت معنی دار بین ناگویی خلقی و ابرازگری هیجانی در بیماران مبتلا به نارسایی عروق کرونر قلب و افراد سالم بود (p<0/05). از سه بعد ناگویی خلقی، بین دو بعد دشواری در توصیف احساسات و دشواری در شناسایی احساسات در بیماران و افراد سالم تفاوت معنی دار وجود داشت (p<0/05). هم چنین، از سه بعد ابرازگری هیجانی بین دو بعد ابراز هیجان مثبت و ابراز صمیمیت بین دو گروه تفاوت معنی دار مشاهده شد (p<0/05).نتیجه گیری: ناگویی خلقی و ابرازگری هیجانی در درک بهتر آسیب شناسی روانی بیماران مبتلا به نارسایی عروق کرونر قلب نقش دارد. بنابراین، توجه به آن به عنوان یک عامل موثر در فرآیند درمان این بیماران ضروری به نظر می رسد.