تاثیر تمرین استقامتی بر سطوح سرمی آدیپوکاین های لپتین و کمرین در مردان لاغر غیرفعال

سابقه و هدف: لپتین آدیپوکاینی است که از طریق اثرات مستقیم متابولیکی‌اش بر بافت‌های محیطی، به مسیرهای اندوکرین مختلف پاسخ گفته و یا آن‌ها را تنظیم می‌نماید. کمرین نیز یک آدیپوکاین جدید است که آدیپوژنز و متابولیسم سلول های چربی را تنظیم می-کند. هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر تمرین استقامتی بر سطوح سرمی آدیپوکاین های لپتین و کمرین در مردان لاغر غیرفعال بود. مواد و روش ها: در یک کارآزمایی نیمه تجربی، 20 مرد لاغر غیرفعال به طور تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. ویژگی های عمومی آزمودنی ها و سطوح سرمی لپتین و کمرین (با روش الایزا)، قبل و پس از تمرین اندازه گیری شد. اندازه گیری ها (شامل نمونه گیری خون) پس از دوازده ساعت ناشتا (در ساعت 8 صبح) صورت گرفت. پروتکل تمرین استقامتی شامل دوازده هفته تمرین رکاب زدن روی چرخ کارسنج (3 جلسه تمرین در هفته، شدت 60 تا 70 درصد ضربان قلب ذخیره، مدت 20 تا 40 دقیقه در هر جلسه) بود. نتایج: پس از تمرین استقامتی، وزن، درصد چربی و نمایه توده بدن تغییر معنی داری نکرد (05/0 < p)، اما حداکثر اکسیژن مصرفی بهبود یافت (004/0=p). هم چنین، تمرین استقامتی تاثیر معنی داری بر غلظت های سرمی کمرین و لپتین نداشت (05/0 < p). نتیجه گیری: دوازده هفته تمرین استقامتی تاثیری بر غلظت های سرمی آدیپوکاین های لپتین و کمرین مردان لاغر غیرفعال ندارد. به نظر می رسد این عدم تغییر احتمالا به دلیل ثابت ماندن وزن و توده چربی به دنبال این دوره تمرینی باشد. البته، عملکرد قلبی-تنفسی آزمودنی ها متعاقب دوازده هفته تمرین استقامتی بهبود می یابد.