تاثیر هشت هفته تمرینات مقاومتی و تمرینات تناوبی با شدت بالا بر مقادیرآدیپومایوکاین مایوستاتین در عضله، سرم و چربی احشایی در رت های نر پیر چاق

زمینه و هدف: با افزایش سن و اثرات فزاینده‌ی سارکوپنیا بر عضلات، همراه با هم‌افزایی آن با چاقی، نقش مایوستاتین به‌عنوان یک عامل موثر بر آتروفی عضلانی و ارتباطات متقابل بین‌بافتی پررنگ‌تر می‌شود. تمرینات ورزشی می‌توانند بر این مسیر تاثیرگذار باشند. هدف از پژوهش حاضر، تعیین تاثیر هشت هفته تمرینات مقاومتی و تناوبی با شدت بالا بر قدرت عضلات قدامی اندام تحتانی و مقادیر مایوستاتین در بافت‌های چربی احشایی، عضله نعلی و سرم در رت‌های نر مبتلا به چاقی سارکوپنیک بود.روش‌ها: در این مطالعه تجربی، 40 سر رت نر نژاد ویستار با میانگین سنی 15 ماه و وزن 320 تا 350 گرم بررسی شدند. از این تعداد، 10 سر به‌عنوان گروه کنترل در نظر گرفته شدند و مابقی به مدت 12 هفته تحت رژیم غذایی پرچرب قرار گرفتند تا دچار چاقی شوند. رت‌های چاق با شاخص لی (lee index) بالاتر از 310 به سه گروه تقسیم شدند: کنترل چاق، تمرین تناوبی با شدت بالا، و تمرین مقاومتی. گروه‌های تمرینی به مدت هشت هفته و در سه جلسه هفتگی تمرینات خود را اجرا کردند. گروه تمرین مقاومتی، تمرینات خود را با وزنه‌هایی معادل 25٪، 50٪، 75٪ و 100٪ وزن بدن روی نردبان انجام دادند. گروه تمرین تناوبی با شدت بالا، تمرینات خود را بر اساس حداکثر سرعت دویدن، با شدت‌های 85٪ (بالا) و 50٪ (پایین) در تناوب‌های 2 دقیقه‌ای روی تردمیل اجرا کردند. 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی، نمونه‌برداری از عضله نعلی، سرم و بافت چربی احشایی انجام شد.یافته‌ها: میزان پروتئین مایوستاتین در عضله نعلی، بافت چربی احشایی و سرم بین گروه‌های کنترل و تمرینات تفاوت معناداری داشت (0/05>p). نتایج آزمون تعقیبی نشان داد که میزان مایوستاتین در گروه کنترل چاق نسبت به گروه‌های تمرینی و گروه کنترل غیرچاق در هر سه بافت اندازه‌گیری‌شده بیشتر بود (0/05>p). هرچند میزان مایوستاتین در گروه تمرین مقاومتی نسبت به تمرین تناوبی با شدت بالا کمتر بود، اما این تفاوت از نظر آماری معنادار نبود. هر دو نوع تمرین منجر به کاهش مایوستاتین در مقایسه با گروه کنترل چاق شدند، اما این کاهش به حدی نبود که مقادیر به سطح گروه کنترل غیرچاق نزدیک شود.نتیجه‌گیری: هر دو نوع تمرینات مقاومتی و تناوبی با شدت بالا، از طریق اعمال فشارهای مکانیکی و متابولیکی متفاوت، موجب کاهش بیان ادیپومایوکاین مایوستاتین در بافت‌های مختلف می‌شوند. بر اساس یافته‌های پژوهش، به نظر می‌رسد که تمرینات ورزشی، صرف‌نظر از نوع آن، راهکار موثری برای کاهش سرعت آتروفی عضلانی ناشی از افزایش سن و سارکوپنیای همراه با چاقی هستند. 

the effect of eight weeks of resistance training and high-intensity interval training on myostatin adipomyokine levels in muscle, serum, and visceral fat in aged obese male rats

background and aim: aging and the progressive effects of sarcopenia on muscle tissue, coupled with its synergy with obesity, highlight the increasing role of myostatin as a key factor in muscle atrophy and inter-tissue interactions. physical exercise may influence these pathways. this study aimed to evaluate the impact of eight weeks of resistance training and high-intensity interval training (hiit) on the strength of the lower limb muscles and myostatin levels in the visceral fat, soleus muscle, and serum of obese, aged male rats.methods: this experimental study involved 40 male wistar rats (mean age: 15 months, weight: 320–350 grams). ten rats were designated as the control group, while the remaining 30 underwent a high-fat diet for 12 weeks to induce obesity. obese rats, with a lee index greater than 310, were divided into three groups: obese control, hiit, and resistance training. the training regimen lasted eight weeks with three weekly sessions. the resistance training group performed exercises with weights corresponding to 25%, 50%, 75%, and 100% of body weight on a ladder. the hiit group performed treadmill intervals at 85% (high intensity) and 50% (low intensity) of maximum speed in 2-minute intervals. forty-eight hours after the final training session, tissue samples from the soleus muscle, serum, and visceral fat were collected.results: significant differences in myostatin protein levels in the soleus muscle, visceral fat, and serum were observed between the control and exercise groups (p<0.05). post-hoc analysis revealed that myostatin levels in the obese control group were significantly higher than those in the exercise and non-obese control groups across all measured tissues (p<0.05). while myostatin levels were lower in the resistance training group compared to the hiit group, this difference was not statistically significant. both training modalities reduced myostatin levels relative to the obese control group, although the reduction was not sufficient to bring levels closer to those of the non-obese control group.conclusion: both resistance training and high-intensity interval training, through distinct mechanical and metabolic stressors, significantly reduced myostatin expression in various tissues. these findings suggest that physical exercise, regardless of modality, represents an effective approach to mitigate the rate of muscle atrophy associated with aging and sarcopenic obesity.