مقایسه تاثیر تمرین تناوبی با شدت بالا و تمرین تداومی با شدت متوسط بر عوامل کاردیومتابولیک در بیماران دیابتی نوع دو: یک مرور نظام‌مند و فراتحلیل

زمینه و هدف: تاثیرات مفید انواع تمرینات ورزشی به عنوان یکی از مداخلات سبک زندگی در مدیریت دیابت نوع دو مطرح است. هدف این مطالعه مروری نظام‌مند و فراتحلیل، مقایسه تاثیر تمرینات تناوبی با شدت بالا و تداومی با شدت متوسط بر عوامل کاردیومتابولیک در دیابت نوع دو بود.روش‌ها: جستجوی سیستماتیک مقالات انگلیسی و فارسی منتشر شده در پایگاه‌های اطلاعاتیpubmed ،web of science،scopus ، sid و magiran تا آگوست سال 2023 انجام شد. انجام جستجو با استفاده از کلمات کلیدی high-intensity interval training، moderate-intensity continuous exercise، cardiometabolic factors و type 2 diabetes بود. فراتحلیل برای مقایسه‌ تاثیر تمرینات تناوبی و تداومی بر عوامل کاردیومتابولیک در دیابت نوع دو انجام گرفت. تفاوت میانگین و فاصله اطمینان 95% (ci) با استفاده از مدل اثر تصادفی محاسبه شد. ناهمگونی با استفاده از آزمون i2 و سوگیری انتشار با تحلیل بصری فونل پلات و آزمون egger بررسی شدند. یافته‌ها: در مجموع 10 مطالعه شامل 11 مداخله ورزشی و 271 آزمودنی مبتلا به دیابت نوع دو فراتحلیل شدند. تمرینات تناوبی سبب کاهش معنی‌دار انسولین ناشتا ]0/001p=، ‌(1/25- الی 0/6-) 0/93-=[smd، مقاومت به انسولین ]0/001p=، (1/03- الی 0/43-) 0/73-=‌[wmd‌، فشارخون سیستولی ]0/04=p‌، (6/29- الی 0/01-) mmhg 3/15-=‌[wmd، نسبت به تمرینات تداومی در بیماران مبتلا به دیابت نوع دو شد. گلوکز ناشتا ]0/2p=، (7/97- الی 2/14) mg/dl2/91-=[wmd، فشارخون دیاستولی ]0/5p=‌، (0/77- الی 1/56)mmhg 0/3=‌[wmd و حداکثر اکسیژن مصرفی ]0/05=p‌، (0/004- الی 0/99) 0/49=smd[ در تمرینات تداومی و تناوبی در بیماران مبتلا به دیابت نوع دو تفاوت معنی‌داری نداشتند. نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد که تمرینات تناوبی نسبت به تمرینات تداومی، یک روش تمرینی مناسب با زمان کارآمد برای بهبود عوامل کاردیومتابولیک در بیماران مبتلا به دیابت نوع باشد.

comparison of the effects of high-intensity intermittent training and moderate-intensity continuous training on cardiometabolic factors in type 2 diabetic patients: a systematic review and meta-analysis

background and aim: lifestyle interventions, including various types of exercise, are considered beneficial in managing type 2 diabetes. this systematic review and meta-analysis aimed at comparing the effects of high-intensity interval training (hiit) and moderate-intensity continuous training (mict) on cardiometabolic factors in type 2 diabetes.methods: a systematic search of english and farsi papers published in pubmed, web of science, scopus, sid, and magiran databases was conducted until august 2023. the search utilized keywords such as high-intensity interval training (hiit), moderate-intensity continuous exercise (mict), cardiometabolic factors, and type 2 diabetes. a meta-analysis was performed to compare the impact of hiit and mict training on cardiometabolic factors in type 2 diabetes. mean differences and 95% confidence intervals (ci) were calculated using a random-effects model. heterogeneity was assessed using the i2 test, and publication bias was evaluated through the visual analysis of funnel plots and egger’s test.results: analysis of 10 studies comprising 11 sports interventions involving 271 individuals with type 2 diabetes revealed that hiit led to a significant reduction in fasting insulin [smd=-0.93 (-1.25 to -0.6), p=0.001], homa-ir [wmd=-0.73 (-1.03 to -0.43), p=0.001], and systolic blood pressure [wmd=-3.15 mmhg (-6.29 to -0.01), p=0.04] compared to mict in patients with type 2 diabetes. however, there were no significant differences in fasting glucose [wmd=-2.91 mg/dl (-7.97 to 2.14), p=0.2], diastolic blood pressure [wmd=0.3 mmhg (-0.77 to 1.56), p=0.5], and maximum oxygen consumption [smd=0.49 (-0.004 to 0.99), p=0.05] between hiit and mict exercises in patients with type 2 diabetes.conclusion: hiit appears to be a favorable training method with efficient outcomes for improving cardiometabolic factors in patients with type 2 diabetes compared to mict.