تاثیر سطوح فعالیت بدنی و بالیدگی جسمانی بر شایستگی حرکتی کودکان شهر تهران

سابقه و هدف: سلامت جسمانی از مهم‌ترین سرمایه‌های انسانی است و شایستگی حرکتی می‌تواند موجب ارتقای این امر شود. پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر سطوح فعالیت بدنی و بالیدگی جسمانی بر شایستگی حرکتی کودکان 11-8 ساله شهر تهران انجام شد. مواد و روش‌ها: مطالعه حاضر از نوع مقطعی - تحلیلی بود. جامعه آماری، کودکان 11-8 ساله شهر تهران بودند که 205 نفر (105 دختر و 100 پسر) از آن‌ها به‌صورت تصادفی انتخاب شدند. ارزیابی سطح فعالیت بدنی با استفاده از پرسشنامه بین‌المللی سطح فعالیت بدنی (physical activity questionnaire for children)، شاخص بالیدگی جسمانی ازطریق روش خمیس - روشه و شایستگی حرکتی با استفاده از آزمون شایستگی حرکتی (tmc) ارزیابی شد. داده‌ها با استفاده از تحلیل واریانس چندعاملی و آزمون تعقیبی بونفرونی تحلیل شد.نتایج: نتایج تحلیل واریانس چندعاملی نشان داد که اثر اصلی سطح فعالیت بدنی معنادار نمی‌باشد (0/74=p). کودکان با بالیدگی دیررس در هر سه سطح فعالیت بدنی دارای میانگین شایستگی حرکتی بهتری بودند. کودکان با سطح فعالیت بدنی بالا دارای میانگین شایستگی حرکتی بهتری نسبت به کودکان با سطح فعالیت بدنی متوسط و پایین بودند. اثر اصلی سطوح بالیدگی جسمانی، معنادار بود (0/001 =p). نتیجه‌گیری: پیشنهاد می‌شود به‌منظور رشد شایستگی حرکتی، برنامه جامع و کاربردی در مدارس جهت افزایش سطح فعالیت بدنی و مهارتی در کودکان تدوین شود.

the effect of levels of physical activity and physical maturity on motor competency of children in tehran

background: physical health is one of the most important human assets and motor competence can improve this. this study aimed to investigate the effect of physical activity levels and physical maturity on the motor competency of 8–11 year-old children in tehran.materials and methods: the present study was a cross sectional- analytical study. the statistical population was children aged 8-11 years in tehran from which 205 people (105 girls and 100 boys) were randomly selected. assessment of the level of physical activity using the international physical activity questionnaire for children, index of physical maturity through khamis-roche method and motor competency was assessed using the tmc test. data were analyzed using multifactorial analysis of variance and bonferroni post hoc test.results: the results of multifactorial analysis of variance showed that the main effect of physical activity level was not significant (p =0.74). children with late adulthood had better mean motor fitness at all three levels of physical activity. children with high levels of physical activity had better mean motor fitness than children with moderate and low levels of physical activity. the main effect of physical maturity levels was significant (p= 0.001). conclusion: it is suggested to develop a comprehensive and practical program in schools to increase the level of physical activity and skills in children in order to develop motor skills.