پیش‌آگهی درازمدت بیماری آرتریت روماتوئید: یک مطالعه کوهورت گذشته‌نگر چندمرکزی

سابقه و هدف: آرتریت روماتوئید شایع‌ترین بیماری التهابی سیستمیک مزمن و اتوایمیون است. با توجه به این‌که یکی از اهداف مهمّ درمان این بیماری رسیدن به رمیسیون می‌باشد، این مطالعه به‌منظور شناخت عوامل مرتبط با پیش‌آگهی این بیماری طراحی‌ شده تا درمانی متناسب با شدت آن انتخاب گردد. مواد و روش‌ها: در این مطالعه، پرونده 433 بیمار مبتلا به آرتریت روماتوئید توسط چند روماتولوژیست و دستیاران آن‌ها در مراکز تبریز و کاشان مورد بررسی قرار گرفت و عوامل موثر بر پیش‌آگهی بیماران با استفاده از آزمون رگرسیون لجستیک مشخص شد.نتایج: متغیر‌های طول مدت بیماری، das28 در اوّلین مراجعه، رژیم ‌درمانی و مصرف داروی tnf.inhibitors بر پیش‌آگهی بیماران تاثیر معناداری دارند (0/05>p) و با افزایش یک واحد (سال) در طول مدت بیماری، شانس پیش‌آگهی ضعیف در بیماران 0/117 برابر افزایش می‌یابد؛ شانس پیش‌آگهی ضعیف در بین بیمارانی که فعالیت بیماری در آن‌ها در ابتدای مراجعه شدید بوده است، 2/369 برابر بیمارانی است که فعالیت بیماری در آن‌ها متوسط بوده است؛ همچنین شانس پیش‌آگهی ضعیف در بین بیمارانی که رژیم درمانی آن‌ها تک‌دارویی بوده است، 9/346 برابر بیمارانی است که رژیم درمانی دودارویی داشته‌اند. نتیجه‌گیری: افزایش طول مدت بیماری، شدیدبودن فعالیت بیماری در ابتدای مراجعه و استفاده از رژیم تک‌دارویی در شروع درمان، شانس پیش‌آگهی ضعیف در بیماران را افزایش می‌دهد.

long-term prognosis of rheumatoid arthritis disease: a multi centric retrospective cohort study

background: rheumatoid arthritis is the most common chronic systemic inflammatory and autoimmune disease. considering that one of the important goals of treatment of this disease is to achieve remission, this study was designed to identify the factors associated with the prognosis of this disease to select a treatment appropriate to its severity.materials and methods: in this study, the records of 433 patients with rheumatoid arthritis were examined by several rheumatologists and their assistants in tabriz and kashan centers and the factors affecting the prognosis of patients using logistic regression test was determined.results: results showed that the variables of disease duration, das28 at the first visit, treatment regimen and tnf inhibitors have a significant effect on patients’ prognosis (p <0.05) so that with an increase of one unit (year) duration of the disease, the chance of a poor prognosis in patients increases 1.117 × the chance of a poor prognosis among patients in whom the disease activity was severe at the beginning of the referral is 2.369 times higher than in patients in whom the disease activity was moderate; also, the chance of a poor prognosis among patients on a mono-therapy regimen is 9.346 times higher than in patients on a double-therapy regimen.conclusion: increasing duration of the disease, severe disease activity at the beginning of the visit, lack of commitment to treatment and use of a mono-therapy regimen at the beginning of treatment increase the chance of poor prognosis in patients.