تاثیر تمرین هوازی همراه با اُزن و سلول بنیادی بر سطح سرمی آناندامید در موش‌های صحرایی مبتلا به استئوآرتریت

سابقه و هدف: تمرین هوازی، ازن‌تراپی و سلول‌درمانی هریک به‌طور مستقل به‌عنوان روش درمانی برای استئوآرتریت پیشنهاد شده‌اند. بنابراین، هدف مطالعه حاضر، بررسی تاثیر تمرین هوازی همراه با ازن و سلول‌درمانی بر سطح سرمی آناندامید در موش‌های استئوآرتریتی است. مواد و روش‌ها: تعداد 45 سر موش صحرایی نر به‌صورت تصادفی در 9 گروه، شامل: گروه 1 کنترل سالم، 2 کنترل بیمار، 3 تمرین، 4 ازن‌تراپی، 5 سلول‌درمانی، 6 تمرین + ازن‌تراپی، 7 تمرین + سلول‌درمانی، 8 ازن + سلول‌درمانی و 9 ازن + سلول‌درمانی + تمرین‌ قرار گرفتند. گروه‌های سلول به‌‌تنهایی و درمان‌های ترکیبی با سلول، تعداد یک میلیون به‌ازای یک کیلوگرم وزن بدن دریافت نمودند و گروه‌های ازن به‌‌تنهایی و درمان‌های ترکیبی با ازن، در 3 تکرار و قبل از شروع تمرین به‌‌مقدار μg/ml 20 ازن دریافت کردند. برنامه تمرین شامل دویدن روی نوار گردان با سرعت 16 متر در دقیقه، به‌مدت 8 هفته بود. 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی، سطح سرمی آناندامید به‌روش الایزا اندازه‌گیری شد. نتایج با استفاده از آزمون تحلیل واریانس سه‌راهه در سطح معنی‌داری آلفای 0.05 به‌دست آمد. نتایج: یافته‌های مطالعه نشان داد که سطح سرمی آناندامید در گروه بیمار استئوآرتریتی در مقایسه با گروه سالم کاهش معنی‌داری داشت که تمرین و ازن‌تراپی منجر به افزایش معنی‌دار آناندامید گردید؛ اما سلول‌درمانی نتوانست اثر معنی‌داری بر افزایش سطح سرمی آناندامید داشته باشد. اوج این افزایش در ازن + سلول‌درمانی و تعامل هر سه مداخله به‌طور همزمان دیده شد.نتیجه‌‌گیری: هرچند تمرین هوازی و ازن‌تراپی هریک به‌طور مستقل اثر مثبتی بر آناندامید در افراد مبتلا به استئوآرتریت دارند؛ اما تعامل هر سه مداخله به‌طور همزمان و ازن + سلول‌درمانی موثرتر است.

The effect of aerobic exercise with ozone and stem cell on anandamide concentration in desert rat with osteoarthritis

Background: Aerobic exercise, ozone therapy and cell therapy have each been independently proposed as treatments for osteoarthritis. Therefore, the present study aimed to investigate the effect of aerobic exercise with ozone and cell therapy on serum levels of anandamide concentration in osteoarthritis rats.Materials and Methods: Fortyfive male rats were randomly divided into 9 groups, including 1 group: healthy control, 2patient control, 3exercise, 4ozone therapy, 5cell therapy, 6exercise+ozone therapy, 7exercise+cell therapy, 8ozone+cell therapy and 9ozone+cell therapy+exercise. Cell groups alone and combination cell therapy received 1 ×106cells/kg, and ozone groups alone and ozone combination therapies received 20 μg/ml of ozone in 3 replications before exercise. The training program consisted of running on a treadmill at a speed of 16 meters per minute for 8 weeks. Fortyeight hours after the last exercise session, serum levels of anandamide were measured by Elisa. Results: Findings showed that the serum level of anandamide in the osteoarthritis patient group was significantly reduced compared to the healthy group that exercise and ozone therapy led to a significant increase in the serum anandamide level; but cell therapy could not have a significant effect on increasing serum levels of anandamide. The peak of this increase was seen in ozone+cell therapy and the interaction of all three interventions simultaneously.Conclusion: Although aerobic exercise and ozone therapy each independently have a positive effect on anandamide in people with osteoarthritis, but the interaction of all three interventions simultaneously with ozone+cell therapy is more effective.