مقایسه میزان انطباق سن دندانی براساس روش‌های Demirjian و Nolla با سن تقویمی در کودکان 5 تا 16 ساله شهرستان همدان

سابقه و هدف: باتوجه به نتایج متفاوت تست های تخمین سن دندانی در جمعیت های مختلف و نیز فقدان مطالعات کافی روی نژاد ایرانی، مطالعه حاضر با هدف مقایسه میزان انطباق دو روش demirjian و nolla در تخمین سن دندانی طراحی شده است.مواد و روش ها: در مطالعه مقطعی حاضر تعداد 185رادیوگرافی پانورامیک موجود در پرونده بیماران بخش های کودکان و ارتودنسی مورد ارزیابی قرار گرفت. تکامل هریک از دندان های سمت چپ مندیبل به غیر از مولر سوم در روش demirjian از a تا h و در روش nolla از 0 تا 10 طبقه بندی شدند. نتایج: میانگین سن افراد 2.8 ±9.6 سال بود. به طور میانگین در هر دو جنس روش nolla نسبت به سن تقویمی کم برآوردی و روش demirjian بیش برآوردی داشت. ضریب همبستگی پیرسون برای سن تقویمی در روش nolla 0.982=پسرp ، 0.985 دختر p و در روش demirjian 0.987=پسرp ، 0.988=دخترp بود. تفاضل سن تقویمی و سن دندانی برای روش nolla در پسرها بین 0.02 تا 0.77 و در دخترها بین 0.1- تا 0.7 و برای روش demirjian در پسرها بین 0.02 تا 0.76 و در دخترها بین 0.05 تا 0.9 بود.نتیجه گیری: روش demirjian همواره با بیش برآوردی و روش nolla با کم برآوردی از سن تقویمی همراه اند. با توجه به تفاضل سن تقویمی و سن دندانی در دو روش، به‌طور کل میانگین تفاضل ها، در روش nolla نسبت به روش demirjian کمتر بوده ، و روش nolla برآورد صحیح تری از سن تقویمی داشته است. لذا از مطالعه حاضر رجحان روش nolla بر روش demirjian نتیجه می شود.