نقش تغییرات حس عمقی، وستیبولار و بینایی در کنترل پاسچر ورزشکاران با و بدون سندروم استرس داخلی تیبیا

سابقه و هدف: کنترل مطلوب پاسچر نیاز به دریافت پیام های حسی پیکری مناسب از محیط داشته و ایجاد اختلال در هریک از سیستم های حسی سبب اختلال در ارسال به موقع و مناسب پیام شده و متعاقب آن اختلال و بی ثباتی در کنترل وضعیت بدنی می گردد. بنابراین، تحقیق حاضر به بررسی نقش تغییرات حسی در کنترل پاسچر دختران فعال با و بدون سندروم استرس داخلی تیبیا می پردازد. مواد و روش ها: مطالعه حاضر از نوع موردشاهدی بوده و نمونه ها به طور هدف مند و در دسترس بر اساس روش محاسبه تعداد نمونه، به تعداد 60 نفر انتخاب شدند. جامعه آماری شامل دختران ورزشکار با سابقه ورزش منظم بوده و نمونه ها 30 نفر ورزشکار دارای سندروم استرس داخلی تیبیا و 30 نفر ورزشکار سالم بودند. کنترل پاسچر در 6 وضعیت حسی مختلف با آزمون ایستادن تک پا در هر دو گروه انجام شد.نتایج: مقایسه نتایج بین دو گروه ورزشکاران با و بدون سندروم استرس داخلی تیبیا تفاوت معنی داری در کنترل پاسچر 5 وضعیت حسی مختلف (چشمان باز و هایپراکستنشن سر، سطح سخت با چشم های بسته، چشمان بسته به همراه هایپراکستنشن سر، چشمان باز و هایپر اکستنشن سر و سطح نرم با چشمان بسته) را نشان داد (0/001=p). نتیجه گیری: به نظر می رسد کنترل پاسچر ورزشکاران دارای سندروم استرس داخلی تیبیا در صورت عملکرد مطلوب هم زمان سه سیستم حسی با افراد سالم مشابه بوده و درصورت حذف هریک از آنها کنترل پاسچر این افراد دچار اختلال خواهد شد.

The effect of proprioceptive, vestibular and visual changes on posture control among the athletes with and without medial tibial stress syndrome

Background: Somatosensory afferent signals from from the environment are required for the posture control. The disorder of somatosensory systems results in impairment in ontime and efficient signaling and its upcoming postural instability. The present study aimed at investigating the effect of proprioceptive, vestibular and visual changes on posture control among the active girls with and without medial tibial stress syndrome.Materials and Methods: In this casecontrol study, 60 girl athletes were purposefully selected with a history of regular physical activity, among them 30 girls had medial tibial stress syndrome and others were healthy athletes. The assessment of posture during the singleleg stance test was carried out on both groups (with and without medial tibial stress syndrome) in six different sensory positions.Results: The results showed a significant difference in posture control in five different positions (openedeye, head hyperextension, closed eyes on hard surface, closed eyes followed by head hyperextension, openedeye and head hyperextension and closed eyes on soft surface) between athletes with medial tibial stress syndrome and healthy athletes (P=0.001).Conclusion: It seems that in the presence of the coordinated function of three senses, the posture control of the girls with a medial tibial stress syndrome is similar to healthy girls and in the absence of each of the three senses, the posture control would impair.