هماهنگی حرکتی و تغییرات ساختاری بافت هیپوکامپ در پاسخ به هشت هفته تمرین هوازی و مصرف ریتالین در موش‌های صحرایی بیش فعال شده

سابقه و هدف: تغییرات ساختار هیپوکامپ در پیدایش اختلال نقص توجهبیش فعالی (adhd) نقش دارد. هدف از این تحقیق مطالعه هماهنگی حرکتی و تغییرات ساختاری بافت هیپوکامپ در پاسخ به 8 هفته تمرین هوازی و مصرف ریتالین در موش های صحرایی بیش فعال شده است. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی 33 سر موش صحرایی نژاد ویستار با وزن 180 تا 220گرم به طور تصادفی به پنج گروه: 1) کنترل سالم، 2) بیش فعال، 3) بیش فعال-تمرینات تردمیل، 4) بیش فعال-ریتالین و 5) بیش فعالی-تمرینات تردمیل-ریتالین تقسیم شده و به آزمونopen field جواب مثبت دادند. برای ایجاد adhd موش ها به مدت 8 هفته، 6 روز در هفته، 10 میلی گرم lname به صورت درون صفاقی دریافت کردند. گروه های دارویی 1 میلی گرم ریتالین به ازاء کیلوگرم وزن بدن روزانه به مدت 8 هفته به صورت خوراکی دریافت کردند. موش های گروه تمرین 30 دقیقه در روز به مدت 8هفته به تمرین پرداختند. نتایج: تمرین هوازی و مصرف ریتالین تاثیر معنی داری بر وزن موش های بیش فعال شده نداشت (0.877=p)، درحالی که بر هماهنگی حرکتی موش ها تاثیر معنی دار داشت (0.001=p). در موش های مبتلا به اختلال بیش فعالی تغییرات خفیف شکل بافتی و سلولی، نکروز و پرخونی بافتی و همچنین پیکنوز بافت هیپوکامپ مشاهده شد. تمرینات تردمیل به همراه ریتالین آسیب شکل بافتی و سلولی، نکروز و همچنین پیکنوز بافت هیپوکامپ را کاهش داد. نتیجه گیری: اختلال نقص توجه/بیش فعالی موجب آسیب به ساختار بافت هیپوکامپ می شود و احتمالا تمرینات تردمیل به همراه مصرف ریتالین می تواند آسیب ساختار هیپوکامپ را بهبود بخشد.