اثر دریافت مزمن کافئین بر آستانه تشنج کلونیک ناشی از پنتیلن تترازول و متابولیت های نیتریک اکساید در موش سوری

سابقه و هدف: دریافت طولانی مدت کافئین حساسیت به تشنج را کاهش داده و اثر حفاظتی دارد. این اثر حفاظتی کافئین ممکن است تا اندازه ای به واسطه بلوک گیرنده a2a آدنوزین باشد. با درنظر گرفتن اینکه فعال شدن گیرنده های a2a سبب افزایش سطح نیتریک اکساید می شود، هدف از مطالعه حاضر بررسی اثر دریافت مزمن کافئین بر آستانه تشنج ناشی از پنتیل ن تترازول (ptz) و اندازه گیری سطح متابولیت های نیتریک اکساید می باشد. مواد و روش ها: در این مطالعه موش های سوری نر نژاد nmri (وزن 30-25 گرم) به یک گروه کنترل و دو گروه آزمایش (تعداد 9 سر در هر گروه) تقسیم شدند. آستانه تشنج کلونیک ناشی از ptz متعاقب90 روز تجویز خوراکی کافئین (100 و 300 میلی گرم در لیتر آب آشامیدنی) در گروه های آزمایشی و آب آشامیدنی برای گروه کنترل اندازه گیری شد. در پایان آزمایش اندازه گیری متابولیت های نیتریک اکساید در بافت مغز با روش گریس انجام گرفت.نتایج: تجویز مزمن کافئین در غلظت های 100 و 300 میلی گرم در لیتر آب آشامیدنی به مدت 90 روز آستانه تشنج ناشی از ptz را تغییر نداد. از طرف دیگر، هر دو غلظت کافئین سبب کاهش معنی دارسطح متابولیت های نیتریک اکساید در مقایسه با گروه کنترل شد ( p<0/05).نتیجه گیری: در تائید مطالعات قبلی، نتایج این مطالعه نشان داد که تجویز مزمن کافئین تاثیری بر تشنجات ندارد. کاهش سطح متابولیت های نیتریک اکساید و درنتیجه کاهش تحریک پذیری نورون ها احتمالا مکانیسم اصلی حفاظتی تجویز مزمن کافئین می باشد. بلوک گیرنده های a2a آدنوزین متعاقب دریافت مزمن کافئین ممکن است در کاهش سطح متابولیت های نیتریک اکساید دخیل باشد.