اثر تمرین مقاومتی و جنستئین بر لپتین و پروفایل چربی موش های صحرایی دیابتی شده با استروپتوزوتوسین

سابقه و هدف: دیابت بیماری مزمنی است که موجب افزایش لپتین و پروفایل چربی می شود. هدف از این تحقیق بررسی اثر تمرین مقاومتی و جنستئین بر لپتین و پروفایل چربی موش های صحرایی دیابتی می باشد. مواد و روش ها: برای انجام این مطالعه تجربی تعداد 56 سر موش صحرایی دیابتی انتخاب شده و در 7 گروه 8 سری شامل کنترل، تمرین مقاومتی، مصرف mg/kg 30 جنستئین، مصرف mg/kg 10 جنستئین، تمرین مقاومتی و مصرف mg/kg 30 جنستئین، تمرین مقاومتی و مصرف mg/kg 10 جنستئین و شم تقسیم شدند. گروه های تمرین مقاومتی به مدت 8 هفته و 5 جلسه در هفته به اجرای تمرینات مقاومتی پرداختند. نتایج: تمرین مقاومتی اثر معنی داری بر کاهش لپتین، تری گلیسرید، کلسترول و vldl داشت (p≤0/05). مصرف جنستئین، اثر معنی داری بر کاهش لپتین و افزایش hdl داشت (p≤0/05) و تاثیری بر کاهش تری گلیسرید، کلسترول، ldl و vldl نشان نداد (p≥0.05). تمرین مقاومتی همراه با مصرف جنستئین نیز اثر تعاملی در کاهش لپتین، تری گلیسرید، کلسترول، ldl، vldl و افزایش hdl داشت (p≤0/ 05). همچنین، مصرف mg/kg 10 و 30 جنستئین اثرات یکسانی در کاهش لپتین و افزایش hdl موش های صحرایی دیابتی داشت (p≥0.05). نتیجه گیری: انجام تمرین مقاومتی هم زمان با مصرف جنستئین در موش های دیابتی شده با استروپتوزوتوسین دارای اثرات تعاملی کاهنده لپتین و چربی می باشد.