اثر کندر روی مدل بیماری آلزایمر ناشی از تزریق داخل بطنی استرپتوزوتوسین

مقدمه: کندر باعث بهبود حافظه در مدل‌های مختلف یادگیری می‌شود. بااین‌حال تاثیر کندر در مدل‌های بیماری آلزایمر کمتر مطالعه شده است. در این مطالعه اثر کندر، بر حافظه موش‌های صحرایی سالم و همچنین مدل بیماری آلزایمر ناشی از استرپتوزوتوسین بررسی شد. روش‌ ها: موش‌های صحرایی، عصاره آبی کندر را به‌صورت حاد یک‌بار، 30 دقیقه پیش از آزمون (50, 100, 300 mg/kg) و به‌صورت مزمن به مدت 21 روز، (50, 100 mg/kg) از طریق گاواژ دریافت کردند و میزان بازخوانی حافظه بررسی شد. در دو گروه دیگر از حیوانات، تحت جراحی استریوتاکس دو کانول تزریق داخل بطن‌های طرفی کار گذاشته شد. به یک گروه استرپتوزوتوسین (1.5mg/kg /2µl/side) به‌صورت دوطرفه در روز اول و سوم جراحی تزریق شد. گروه دیگر مایع مغزی نخاعی مصنوعی دریافت نمود. 14 روز پس از جراحی یادگیری بررسی شد. دو گروه دیگر، از یک هفته پیش از تزریق استرپتوزوتوسین، کندر (50 mg/kg) یا حلال آن را به مدت 21 روزدریافت کردند. یافته ها: تجویز حاد عصاره کندر اثر معنی‌داری بر پارامترهای یادگیری نداشت، اما تجویز مزمن دوز 50 mg/kg از آن حافظه را بهبود بخشید. استرپتوزوتوسین باعث افزایش معنی‌دار تعداد تحریکات لازم برای ایجاد یادگیری کوتاه‌مدت و کاهش معنی‌دار مدت‌زمان تاخیری برای ورود به اتاق تاریک شد. کندر به‌طور معنی‌داری باعث افزایش مدت‌زمان تاخیری برای ورود به اتاق تاریک در حیوانات دریافت‌کننده استرپتوزوتوسین شد. نتیجه گیری: کندر خطر ابتلا به آلزایمر ناشی از استرپتوزوتوسین را کاهش می دهد. مطالعات بیشتر با تاکید بر ترکیبات موثر کندر می‌تواند منجر به ساخت داروهای کاهش دهنده احتمال ابتلا به بیماری آلزایمر شود.