اثر ضددردی 17بتا- استرادیول در هسته پاراژیگانتوس سلولاریس کناری موش‌های صحرایی نر توسط گیرنده های استروژنی میانجی گری می‌شود

مقدمه: 17بتا- استرادیول درک درد را از طریق اتصال به گیرنده های استروژنی و/یا واکنش آلوستریک با گیرنده های غشایی دیگر مثل گیرنده های گلوتاماتی و gabaa تعدیل می‌نماید. هسته پاراژیگانتوسلولاریس کناری (lpgi) علاوه بر کنترل برخی از اعمال اتونومیک، در تعدیل درد نیز نقش دارد. هدف از انجام این مطالعه بررسی نقش گیرنده های داخل سلولی استروژنی در تعدیل درد در هسته lpgi موش‌های صحرایی نر بود. روش‌ ها: در این مطالعه از موش‌های صحرایی نر نژاد ویستار در محدوده وزنی 200 تا 270 گرم استفاده شد. برای بررسی اثر ریزتزریق 17بتا- استرادیول به داخل هسته‌ی lpgi در تعدیل درد حاد و مزمن، کانول گذاری هسته‌ی lpgi انجام شد. سپس 50 میکرولیتر فرمالین 4% به پنجه پای حیوان تزریق شد و تکان‌های ناگهانی پا (paw jerking) ناشی از تزریق فرمالین به مدت 60 دقیقه ثبت شد.یافته ها: نتایج مطالعه اخیر نشان داد که تزریق 17بتا- استرادیول به داخل lpgi فاز دوم درد القا شده با فرمالین را کاهش می دهد (p < 0.001) ولی فاز اول آزمون فقط به وسیله دوز بالای 17بتا- استرادیول کاهش یافت (p < 0.05). آنتاگونیست گیرنده های استروژن (ici182,780) اثر 17بتا- استرادیول را خنثی نمود ولی نتوانست اثر ضد دردی ناشی از 17بتا- استرادیول را به حالت پایه و کنترل برگرداند.نتیجه گیری: براساس یافته های این مطالعه می توان نتیجه گرفت که احتمالاً بخشی از اثر بی دردی 17بتا- استرادیول روی درد التهابی القا شده با فرمالین از طریق گیرنده-های داخل سلولی استروژن وساطت می شود؛ بخش دیگر این اثر احتمالاً از طریق واکنش آلوستریک با گیرنده های غشایی دیگر مثل گیرنده های گلوتاماتی و gabaa وساطت می شود.