تداخل اثر کلراید روی و سیستم آندروژنی بر میزان اضطراب در موش‌های صحرایی نر بالغ

مقدمه: در تحقیقات قبلی نشان داده شده که کمبود روی و گنادکتومی می‌تواند باعث افزایش اضطراب شود در حالیکه تجویز روی و تستوسترون اثرات ضداضطرابی دارند. لذا در این تحقیق اثر کلراید روی بر رفتار اضطرابی در موش‌های گنادکتومی شده مورد بررسی قرار گرفت. روش‌ ها: بدین منظور موش‌های صحرایی نر بالغ نژاد ویستار (به وزن 200 تا 250 گرم) گنادکتومی شدند. یک ماه پس از جراحی، مقادیر مختلف کلراید روی (0، 5، 7/5 و 10 میلی گرم بر کیلوگرم به صورت درون صفاقی) 30 دقیقه قبل از آزمون ماز بعلاوه مرتفع1 (epm) تزریق شدند. مدت زمان سپری شده و تعداد ورود به بازوهای باز به عنوان معیاری از اضطراب و تعداد ورود به بازوهای بسته به عنوان معیار فعالیت حرکتی ثبت گردید. یافته ها: 1) کلراید روی مدت زمان سپری شده و تعداد ورود به بازوهای باز را در موش‌های نر گنادکتومی شده بطور معنی دار کاهش داد. 2) در موش های گنادکتومی شده با وجود تزریق تستوسترون روی از مسیر طبیعی خود نمی تواند باعث کاهش اضطراب گردد.نتیجه گیری: یافته های این تحقیق نشان می‌دهند که کلراید روی میزان اضطراب را در موش های گنادکتومی شده به شدت افزایش می‌دهد. از آنجا که نتایج بدست آمده از مطالعه قبلی ما مشخص کرد که کلراید روی در موش های صحرایی سالم، اضطراب را کاهش می‌دهد، بنظر می‌رسد نقش کلراید روی در روند اضطراب می‌تواند متناسب با حضور یا عدم حضور گنادها تغییر کند و روی ممکن است از طریق اثر بر گنادها با سیستم آندروژنی تداخل ایجاد کند.