بررسی اثرات یک نانو شلاتور آهن سنتتیک جدید بر تحریک پذیری نورونی در حضور و عدم حضور استرس اکسیداتیو

مقدمه: استرس اکسیداتیو از مهم‌ترین فاکتورهای دخیل در پاتوژنز بیماری‌های نورودژنراتیو است. یک انتخاب درمانی برای این اختلالات، استفاده از آنتی اکسیدانت ها به عنوان عوامل خنثی کننده‌ی رادیکال‌های آزاد می‌باشد. از این رو ترکیبات آنتی اکسیدانتی که قادر به عبور از سد خونی مغزی هستند دارای اثرات مفیدی می‌باشند. در این بررسی برای اولین بار اثرات الکتروفیزیولوژیک تنها نانو آنتی اکسیدانت سنتتیک (با پایه‌ی شلاتوری آهن) را بر ویژگی‌های تحریک پذیری نورون های عصبی حلزون در حضور و عدم حضور استرس اکسیداتیو با استفاده از ثبت داخل سلولی مورد بررسی قرار دادیم. روش‌ ها: تمامی ثبت‌های داخل سلولی تحت شرایط کلمپ جریان روی سلول f1 حلزون باغی (helix aspersa) انجام گرفت. تاثیر عامل اکسیدانت پراکسید هیدروژن (1 میلی مولار) در حضور غلظت‌های بالا (2 میلی مولار) و پایین (263 میکرومولار) نانوشلاتور آهن بر الگوی شلیک و ویژگی‌های پتانسیل عمل بررسی و با شرایط کنترل مقایسه شد.یافته ها: پراکسیدهیدروژن در مقایسه با شرایط کنترل موجب کاهش فرکانس شلیک پتانسیل عمل و دامنه پتانسیل عمل و افزایش مدت زمان حداکثر دامنه ولتاژی گردید. افزودن آنتی اکسیدانت بعد از آب اکسیژنه موجب افزایش این پارامترها و نزدیک شدن آنها به شرایط کنترل گردید. همچنین، کاربرد آنتی اکسیدانت قبل از آب اکسیژنه موجب تعدیل اثرات آب اکسیژنه بر روی فعالیت الکتریکی سلول گردید. نتیجه گیری: بر اساس اثرات تعدیل کنندگی نانو شلاتور جدید آهن بر ویژگی‌های تغییر یافته پتانسیل عمل در حضور آب اکسیژنه می‌توان چنین نتیجه گرفت که احتمالاً این ترکیب با اثر بر عملکرد کانال‌های یونی تاثیر آنتی اکسیدانتی خود را اعمال می‌کند.