اثر تحریک تخمک گذاری القا شده با هورمونهای HCG و PMSG بر جمعیت سلولهای دندریتیک رحمی در موشهای ماده NMRI

مقدمه: روش تحریک تخمک گذاری با هدف تحریک فولیکولوژنز و افزایش تعداد تخمک های آزاد شده کاربرد وسیعی در کلینیک های ivf دارد. به دنبال تحریک هورمونی تخمک گذاری، میزان هورمون های مترشحه از تخمدان به ویژه استرادیول و پروژسترون از حد فیزیولوژیک فراتر می رود. سلول های سیستم ایمنی به ویژه سلولهای دندریتیک واجد رسپتور برای هورمونهای پروژسترون و استرادیول هستند. این سلولها در لانه گزینی مناسب و ایجاد یک حاملگی موفق نقش مهمی دارند. افزایش غلظت هورمونها به دنبال تحریک تخمک گذاری، می تواند بر فراخوانی و فراوانی سلول های ایمنی به ویژه سلول دندریتیک تاثیر بگذارد. روش ها: از دو گروه موش های باردارشده طبیعی و موش های باردارشده پس از تحریک تخمک گذاری، در روز هفتم بارداری خون گیری به عمل آمد و میزان هورمون های استرادیول و پروژسترون سرم سنجش شد. همچنین با استفاده از روش ایمونوهیستوشیمی فراوانی و چگونگی پخش سلول های دندریتیک در دو بافت طحال و دسیدوا مورد بررسی قرار گرفت.یافته ها: نتایج حاصله از این مطالعه نشان داد که در گروه تحریک تخمک گذاری نسبت به گروه کنترل، میزان هورمون های استرادیول و پروژسترون سرم افزایش و فراوانی سلول های دندریتیک در دو بافت طحال و رحم کاهش یافته است. نتیجه گیری: با توجه به افزایش غلظت هورمونهای استروژن و پروژسترون بدنبال تحریک تخمک گذاری و وجود گیرنده جهت این هورمونها بر روی سلولهای دندریتیک، تغییر فراوانی این سلولها پس از تحریک تخمک گذاری قابل توجیه می باشد و با توجه به نقش سلولهای دندریتیک در پدیده لانه گزینی جنین و کنترل پاسخ‌های ایمنی مادر، بنظر می‌رسد که تغییرات این سلولها ممکن است منجر به کاهش موفقیت حاملگی پس از ivf شود.