اثر مواجهه با مرفین مزمن در دوره نوزادی بر رفتارهای شبه اضطرابی موشهای صحرایی نابالغ

مقدمه: مطالعات متعددی اثرات ضد اضطرابی مرفین را در موشهای صحرایی بالغ گزارش نمودند. مطالعه حاضر به بررسی اثرات تزریق مزمن مرفین در دوران نوزادی و قبل از بلوغ بر رفتارهای اضطرابی موشهای نابالغ می‌پردازد. روش‌ها: نوزادان موش صحرایی (35 سر) به طور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. در سن 8 تا ‌14 روزه حیوانات با توجه به نوع گروه مرفین یا سالین دریافت کردند. سپس در روز 21 هر گروه به زیرگروههایی تقسیم شد و در سن 22 تا 28روزه با توجه به نوع گروه دوباره مرفین یا سالین دریافت کردند. نهایتاً در روز 24و 28 میزان اضطراب آنها توسط ماز بعلاوه مورد مطالعه قرار گرفت. یافته‌ها: در روز 24 بعد از تولد مرفین در تمامی گروهها درصد حضور در بازوی باز را افزایش داد (p < 0.001). این درصد در روز 28 برای گروههای مرفینی به بیشترین میزان در مقایسه با گروه کنترل رسید (p < 0.001). تعداد ورود به بازوی باز در روز 24 برای دو گروه برخورد مجدد با مرفین افزایش معنی‌داری داشت (p < 0.05، اما در روز 28 برای گروه برخورد مجدد با مرفین دوز ثابت بیشترین تفاوت را از گروه کنترل داشت (). فعاp < 0.001لیت حرکتی در روزهای 24 و 28 بعد از تولد برای هر دو گروه تزریق مجدد با مرفین بیشتر از سایر گروهها بود (p < 0.05). نتیجه گیری: مرفین‌ مزمن در نوزادی باعث کاهش رفتارهای اضطرابی موشهای صحرایی نا‌بالغ می‌گردد. همچنین، مواجهه مجدد با مرفین مزمن با دوز ثابت اثر ضد اضطرابی وابسته به سن دارد که با افزایش سن افزایش می‌یابد.