بررسی اثر مینو سایکلین بر روند کیندلینگ آمیگدال در موش های صحرایی

مقدمه: مینوسایکلین یک آنتی‌بیوتیک از خانواده تتراسایکلین است؛ که علاوه بر خاصیت ضدمیکروبی دارای ویژگی ضد التهابی، ضد آپوپتوز و آنتی اکسیدانی و دارای اثرات محافظتی روی سلولهای عصبی است. با توجه به ارتباط تشنج با مرگ و میر سلولی و التهاب، هدف از این تحقیق بررسی اثر مینوسایکلین بر روند کیندلینگ آمیگدال در موش‌ های صحرایی است. روش‌ها: در این مطالعه تجربی 3 گروه موش صحرایی (21 سر) پس از جراحی استریوتاکسیک و یک هفته دوره بهبودی، تحریکات کیندلینگ (2 بار در روز با فاصله زمانی شش ساعت) را دریافت می کردند. در گروه اول (7=n) حیوانات تنها تحریکات کیندلینگ را دریافت می کردند، به حیوانات گروه دوم (7=n) روزانه سالین (1 ml/kg)، و گروه سوم (7=n) مینوسیکلین با غلظت 25 میلی گرم به ازای یک کیلوگرم حیوان (mg/kg) به صورت داخل صفاقی (60 دقیقه قبل از هر تحریک) تزریق شد. مدت زمان امواج تخلیه متعاقب تجمعی (cummulative afterdischarge duration)، مدت زمان تشنج تجمعی (cummulative seizure duration) و مراحل رفتاری تشنج (seizure stage; ss) حیوانات این سه گروه پس از کیندلینگ با یکدیگر مقایسه شدند.یافته‌ها: در گروه سوم، تزریق 10 روزه مینوسایکلین (mg/kg 25) توانست add تجمعی (گروه کنترل: 64.5±907.02 گروه مینوسایکلین: 67.9±717.8) [f(18, 216)=3.5, p < 0.001]، و sd تجمعی (گروه کنترل: 79.8±999.04 گروه مینوسایکلین: 77±776.31) [f(19, 228)=3.8, p < 0.001] را نسبت به گروه کنترل (گروه دوم) به طور معنی داری کاهش داد. همچنین تزریق مینوسایکلین تعداد تحریکات لازم برای بروز مراحل سوم (p < 0.05) (گروه کنترل: 0.6±7.2 گروه مینوسایکلین: 1±11) و پنجم (گروه کنترل: 0.1±10.07 گروه مینوسایکلین: 0.3±18/7) (p < 0.001) تشنج را به طور معنی داری افزایش دهد. نتیجه گیری: نتایج بدست آمده از این تحقیق نشان داد مینوسایکلین مدت زمان لازم برای کیندلینگ آمیگدال را افزایش داده و دارای اثرات ضد تشنجی است.