استرس مزمن نا همگن ترتیبی رفتارهای دردی ناشی از آزمون فرمالین را در موش صحرایی نر افزایش می دهد

مقدمه: استرس ناهمگن مزمن ممکن است به طور بهتری اثرات استرس مزمن را بر رفتار دردی ارزیابی کند. در این مطالعه اثرات استرس ناهمگن ترتیبی بر آستانه درد در دو مدل آزمون فرمالین و صفحه داغ بررسی شد. روش‌ها: در این پژوهش از موش‏های صحرایی سفید نر در محدوده ی وزنی 220 تا 300 گرم استفاده گردید. حیوانات در دو گروه با استرس و بدون استرس تقسیم بندی گردیدند. استرس ناهمگن مزمن شامل محرومیت غذایی، محرومیت از آب، استرس بی حرکتی، بی حرکتی در دمای 4 درجه سانتی‌گراد، شنای اجباری و استرس اجتماعی برای گروه های استرسی استفاده شد. آزمون فرمالین به عنوان مدل درد التهابی شیمیایی و آزمون صفحه داغ به عنوان مدل درد گرمایی حاد استفاده شد. یافته‌ها: در حالی که وزن بدن موش‌های بدون استرس در طول مدت آزمایش افزایش داشت، وزن گروه های تحت استرس کاهش یافت. گروه های تحت استرس ناهمگن مزمن افزایش در زمان تاخیر در آزمون صفحه داغ را نشان دادند. استرس ناهمگن مزمن در گروه موش‌های صحرایی باعث افزایش رفتارهای دردی در هر دو بخش ابتدایی و انتهایی فاز 2 آزمون فرمالین شد. نتیجه گیری: مدل استرس ناهمگن ترتیبی می‌تواند در ارزیابی مکانیسم‌های پایه اثر استرس بر درد مفید باشد و روشی برای بررسی داروهای ضد درد برای درمان بیماری‌های دردناک با منشا استرسی قوی پیشنهاد می‌کند.