اثر استرس ناشی از محرومیت غذایی، بی عدالتی و بی ثباتی اجتماعی بر مقادیر کمی و کیفی لیپوفوشین در مغز

مقدمه: شواهد متعددی بر ارتباط نابرابری ها و بی عدالتی اجتماعی با سطح سلامتی و طول عمر افراد دلالت می کند. در مطالعه حاضر اثرات محرومیت و نابرابری غذایی و بی-ثباتی در موقعیت اجتماعی بر تشکیل رنگدانه لیپوفوشین به صورت هیستوپاتولوژیک و بیوشیمیایی در موشهای balb/c با رعایت اصول اخلاقی کار با حیوانات، مورد بررسی قرار گرفت. روش‌ ها: 36 سر موش نر در 6 گروه مختلف قرار گرفته، سپس استرس های مختلف (محرومیت، نابرابری غذایی و تغییر همخانه) به مدت 2 هفته طبق دستورالعمل مربوطه در این گروه ها اعمال شد. میزان کمی لیپوفوشین در هموژنات یک نیمکره از بافت مغز با روش شن1 اندازه گیری شد. نیمکره دیگر جهت بررسی کیفی تجمع گرانول های لیپوفوشین با میکروسکوپ فلورسنت و نیز در رنگ آمیزی پریودیک اسید شیف با میکروسکوپ نوری بررسی شد.یافته ها: در این مطالعه محرومیت غذایی به تنهایی تفاوتی در میزان کمی لیپوفوشین ایجاد نکرد، اما در گروه های محرومیت و نابرابری غذایی میزان لیپوفوشین نسبت به گروه کنترل بیشتر بود (0/05 > p)، نیز در شرایطی که ناپایداری در موقعیت اجتماعی بدون محرومیت غذایی اعمال شد، افزایش میزان کمی لیپوفوشین نسبت به گروه کنترل معنادار بود (0/001 > p). هنگامی که هر سه استرس اجتماعی به طور همزمان اعمال شد، تغییرات در تجمع لیپوفوشین شدیدتر بود. در بررسی نمونه های بافتی با میکروسکوپ پیدایش رنگدانه لیپوفوشین در شرایط آزمایش احراز شد. نتیجه گیری: فقر، بی عدالتی و عدم ثبات اجتماعی، بخصوص زمانیکه همزمان اعمال شوند، می توانند موجب افزایش لیپوفوشین در بافت مغز شود که با توجه به نقش این ماده در ایجاد پیری، احتمال پیدایش پیری زودرس در اثر مواجهه با استرس های اجتماعی مطرح می باشد.