اثر غیر فعال کردن موقتی بخش روسترال شکمی- میانی بصل النخاع روی بی دردی ناشی از استرس شنا در آزمون فرمالین در موش صحرایی

مقدمه: مطالعات زیادی برای شناخت مکانیسم های کنترل درد انجام شده است ولی سوالات زیادی در مورد مراکز عصبی دخیل در بروز رفتارهای دردی و تعدیل درد ناشی از استرس وجود دارد. بخش روسترال شکمی- میانی بصل النخاع(rvm) در اعمال مختلفی از قبیل تعدیل درد طبیعی و درک درد دخالت دارد. در مطالعه حاضر ما بوسیله لیدوکایین بخش rvm را بطور موقتی غیرفعال کردیم و اثر آن را بر روی پدیده بی دردی ناشی از استرس بررسی کردیم.روش ها: در این مطالعه، از موش های صحرایی نر سفید نژاد ویستار در محدوده وزنی 250- 200 گرم استفاده شد. برای القا استرس شنا استوانه تا ارتفاع 50 سانتیمتری از آب 1±20 درجه پر شد. موش‌ها بمدت 3 دقیقه در این استوانه قرار می‌گرفتند. برای وارد کردن درد، فرمالین (50 میکرولیتر فرمالین 2%) به کف پای حیوان به صورت زیر پوستی تزریق شد. برای غیر فعال کردن موقتی rvm، لیدوکایین 2% به حجم 0.5 میکرولیتر به داخل rvm تزریق شد.یافته‌ها: تزریق لیدوکایین به داخل هسته rvm قبل از القای استرس شنا باعث تقویت اثر ضد دردی استرس شنا بر رفتارهای دردی ناشی از فرمالین در مرحله فاز 1 و a 2 شد. همچنین در فازb 2 تزریق لیدوکایین سبب مهار اثر بی دردی ناشی از استرس شد.نتیجه گیری: نتایج مطالعه اخیر نشان داد که مهار عملکرد هسته rvm توسط لیدوکایین باعث تقویت پدیده بی دردی ناشی از استرس می‌شود.