بررسی اثرات سایتوتوکسیک محیط کشت حاصل از سلول های اپی تلیال آمنیوتیک بر سلول های سرطانی HeLa و سلول های سرطان پستان MDA-MB-231

مقدمه: پرده‌ی آمنیون، داخلی‌ترین لایه خارج جنینی، دارای دو نوع سلول شامل سلول های مزانشیمی و اپی تلیالی می‌باشد. توانایی سلول های مزانشیمی پرده آمنیون در مهار سرطان گزارش شده است. در این مطالعه تاثیر سلول های اپی تلیال آمنیوتیک بر روی زیست پذیری سلول های سرطانی و نقش آپوپتوز در این روند مورد ارزیابی قرار گرفته است. روش‌ ها: سلول های اپی تلیال حاصل از پرده آمنیون به مدت 24 ساعت کشت داده شدند. سپس محیط کشت روی آنها برداشته شد و در حجم‌های 200، 400، 600 و 800 میکرولیتر به کشت سلول های سرطانی (hela و mda-mb-231) اضافه شد. درصد زیست پذیری سلول های سرطانی پس از 24 ساعت با آزمون mtt به دست آمد. هم چنین رنگ آمیزی اختصاصی پروتیین های caspase 3 و 8 به وسیله‌ی ایمونوسیتوشیمی در سلول های سرطانی صورت گرفت. نتایج به صورت میانگین ± انحراف معیار ارایه و با آزمون anova یکطرفه بررسی شد.یافته ها: زیست پذیری سلول های سرطانی پس از 24 ساعت کشت با محیط روی سلول های اپی تلیال آمنیوتیک، به صورت وابسته به دوز کاهش یافته بود و در دوز های بالاتر (600 و 800 میکرولیتر) کاهش بیشتری داشت. میزان بیان پروتیین های caspase 3 و 8 در سلول های سرطانی نیز به صورت وابسته به دوز افزایش یافت.نتیجه گیری: نتایج نوید بخش حاصل از این مطالعه نشان داد که سلول های اپی تلیال آمنیوتیک می‌توانند از طریق القا آپوپتوز بعنوان یک انتخاب در درمان سرطان مدنظر قرار گیرند.