مقایسه اثر نانواکسیدآهن و اکسید آهن توده ای بر سطح دوپامین و سروتونین هیپوکمپ و رابطه اش با حافظه در موش صحرایی نر بالغ

مقدمه: با پیشرفت روز افزون نانوتکنولوژی، نانو مواد بجای ترکیبات معمولی مورد استفاده قرار می‌گیرند. یکی از نانو موادی که در زمینه زیست پزشکی کاربرد فراوان دارد، نانواکسیدآهن است که در زمینه اثرات و عوارض آن بر فاکتورهای فیزیولوژیک مطالعه چندانی صورت نگرفته است. در این مطالعه اثر نانواکسیدآهن در مقایسه با نوع توده ای آن بر حافظه احترازی غیر فعال کوتاه و بلند مدت و میزان سروتونین و دوپامین هیپوکامپ های طرفین بررسی شده است. روش‌ ها: در این مطالعه 80 سر موش صحرایی نر بالغ در 10 گروه با وزن 30±220 گرم استفاده شد که به جهت سنجش رفتاری و تعین نوروترانسمیترهای مغزی در دو بخش قرار گرفتند. در بخش اول، حیوانات مقادیر مختلف (mg/kg 5 ،1 ،0.2) اکسید و نانواکسیدآهن را بصورت درون صفاقی پیش از آموزش دریافت کردند. سپس حافظه آنها 90 دقیقه و 24 ساعت بعد از آموزش با استفاده از دستگاه استپ ثرو ارزیابی شد. در بخش دوم، هیپوکامپ حیوانات هر گروه پس از دریافت مقدار موثر (mg/kg 5) اکسید و نانواکسیدآهن خارج و سطح نوروترانسمیترهای آنها با کیت الایزا اندازه گیری شد.یافته ها: نانواکسیدآهن بصورت وابسته به مقدار حافظه احترازی غیر فعال را مختل نمود در حالیکه اکسید آهن توده ای تاثیر جزیی غیر معنی داری نشان داد. هر دو اکسید آهن باعث کاهش سطح دوپامین و افزایش معنی دار و یا نسبی سروتونین هیپوکامپ های طرفین شدند.نتیجه گیری: به نظر می‌رسد که تخریب حافظه حاصل از نانواکسیدآهن بخشی مربوط به تغییر سطح نوروترانسمیترهای هیپوکمپ و بخشی مربوط به ویژگیهای فیزیکوشیمیایی آن باشد.