تاثیر فعالیت مقاومتی فزاینده بر میزان پروتیین اینتگرینB1 و وینکولین در عضله کند و تند تنش موش‌های صحرایی نر

مقدمه: عضله اسکلتی بافت تغییرپذیر می‌باشد که نقش پروتیین های کاستامریک در پاسخ های مختلف عضله اسکلتی به خوبی مشخص نشده است. هدف از انجام این پژوهش بررسی تاثیر فعالیت مقاومتی فزاینده بر میزان پروتیین اینتگرین b1 و وینکولین در عضله کند و تند تنش موش‌های صحرایی نر بود. روش‌ ها: 12 سر موش‌ نر صحرایی پس از دوره آشناسازی، به صورت تصادفی به دو گروه کنترل (6=n) و فعالیت (6=n) تقسیم شدند. گروه فعالیت، پروتکل مقاومتی، بالارفتن از نردبان 1 متری با وزنه‌هایی (50%، 75% و 100% وزن بدن خود موش) که به دم آن‌ها آویزان بود، را اجرا کردند. گروه کنترل در آزمایشگاه و در مجاورت گروه فعالیت، بدون انجام ورزش نگهداری شدند. 12ساعت پس از برنامه تمرینی، موش‌های گروه تمرین به همراه گروه کنترل تشریح شدند و عضله کند و تند تنش به ترتیب نعلی (soleus) و خم کننده بلند شست (flexor hallucis longus)، خارج گردیدند. به منظور سنجش تغییرات پروتیین اینتگرین b1 و وینکولین از روش الایزا و جهت تجزیه و تحلیل داده های بدست آمده از آزمون t مستقل استفاده شد.یافته ها: نتایج نشان داد که بین گروه کنترل و فعالیت در میزان اینتگرین b1 در بافت عضله تند تنش، و میزان وینکولین در عضله تند و کند تنش، تفاوت معناداری ( 0.05 < =p) وجود ندارد. اما این تفاوت در میزان اینتگرین b1 عضله کند تنش معنادار (0.05= > p) گزارش شد.نتیجه گیری: از آن جایی که پروتیین های کاستامریک در حفظ ساختار و ثبات عضله درگیر هستند و همچنین در انتقال پیام نقش دارند، احتمالاً فعالیت مقاومتی می‌تواند محرک خوبی جهت تقویت عضلات کند تنش، به منظور تثبیت ساختار عضله باشد.