بررسی اثر فعالیت ورزشی بی هوازی و اسیداسکوربیک بر تشنج القا شده با پنتیلن تترازول در موش‌های صحرایی نر بالغ

مقدمه: غلظت و عملکرد اسیداسکوربیک بعنوان یک ویتامین و نورومدولاتور در cns نوسانات وابسته به ورزش دارا می باشد. هدف از این پژوهش بررسی تاثیر فعالیت ورزشی به عنوان یک درمان غیردارویی به تنهایی و توام با مصرف اسیداسکوربیک بر کاهش حملات صرع و افزایش آستانه تشنج می باشد. روش‌ ها: در این مطالعه تجربی 28 سر موش نر بالغ نژاد ویستار (gr250-200) به 4 گروه کنترل (ptz)، فعالیت بی هوازی، اسید اسکوربیک و فعالیت بی هوازی توام با اسیداسکوربیک، به طور تصادفی تقسیم شدند. بعد از انجام فعالیت ورزشی براساس پروتکل طراحی شده، ptz برای ایجاد تشنج (mg/kg, ip80) مورد استفاده قرار گرفت و تاخیر در مراحل مختلف تشنج برای هر یک از گروه ها بررسی شد.یافته ها: تاخیر شروع تشنج در تمام مراحل در گروه فعالیت بی هوازی توام با اسیداسکوربیک در مقایسه با گروه کنترل افزایش معنی دار نشان داد (p < 0.001). همچنین تاخیر تشنج گروه فعالیت بی هوازی توام با اسید اسکوربیک در مراحل دوم، سوم، چهارم و پنجم در مقایسه با گروه اسید اسکوربیک به طور معنی دار افزایش یافت (p < 0.05). مرگ و میر ناشی از تشنج نیز در گروه های فعالیت بی هوازی و فعالیت بی هوازی توام با اسیداسکوربیک (0% ) در مقایسه با گروه کنترل (57/1%)کاهش معنی دار نشان داد (p < 0.05).نتیجه گیری: در مجموع نتایج این پژوهش نشان می دهد، اسیداسکوربیک، فعالیت ورزشی و ترکیب آنها نقش ممانعت کننده در تشنج القا شده با ptz دارند.