اثر دوگانه توپیرامات بر بیان تحمل به اثرات ضددردی مورفین در موشهای کوچک آزمایشگاهی

مقدمه: توپیرامات یک داروی ضدصرع است که اثر خود را از طریق مهار گیرنده‌های متابوتروپیکی گلوتاماتی و یا تحریک گیرنده‌های گابا اعمال می‌کند. در مطالعه حاضر کوشش شده است که تاثیر توپیرامات بر کسب و بیان تحمل به اثرات ضد دردی مورفین در موشهای کوچک آزمایشگاهی نر نژاد (nmri (gr 30-20 بررسی شود. روش‌ ها: از روش صفحه داغ استفاده شد. ابتدا اثر ضد دردی مورفین و توپیرامات در القا بیدردی بررسی شد. سپس حیوانات با دریافت مورفین (mg/kg 50، دوبار در روز/سه روز) نسبت به آن تحمل پیدا کردند. دوزهای مختلف توپیرامات 30 دقیقه قبل از تجویز مورفین در روزهای القا تحمل (کسب) و یا در روز تست 30 دقیقه قبل از شروع تست (بیان) به حیوانات تجویز شد. یافته ها: تجویز مورفین ( mg/kg10) بصورت زیر جلدی باعث القا بی دردی در حیوانات شد. ولی تجویز داخل صفاقی توپیرامات (mg/kg 0.5، 2/5 و 5) اثری نداشت. تجویز توپیرامات نتوانست اثر مورفین را در القا بی دردی مهار کند. تزریق مورفین (mg/kg 50، دوبار در روز/سه روز) موجب القا تحمل به اثرات ضددردی آن شد. تجویز توپیرامات (mg/kg 0.5 و 2.5) نتوانست کسب تحمل به مورفین را خنثی سازد. تجویز توپیرامات (mg/kg 0.5 و 2.5) توانست بیان تحمل به مورفین را تقویت نماید. تجویز دوز mg/kg 5 توپیرامات سبب کاهش بیان تحمل به مورفین شد. نتیجه گیری: توپیرامات اثر دوگانه ای را بر بیان تحمل به مورفین در دوز کم و زیاد از خود نشان می‌دهد که ممکن است از طریق مکانیسم‌های گلوتاماتی و/یا گابایرژیک باشد.