مطالعه‎ی اثرات سمی حاد نانو ذرات اکسید آهن با پوشش اوره بر رده‎ی سلولی L929، پارامترهای بیوشیمیایی و هیستوپاتولوژیک کلیه و کبد در موش صحرایی

مقدمه: آهن به عنوان یک ریز مغذی نقش مهمی در فرآیندهای فیزیولوژیک ایفا می‏کند. امروزه نانو ذرات اکسید آهن به دلیل خواص سوپر مگنتیک و کاربردهای بالقوه‏ی فراوان در بسیاری از زمینه‌ها، توجه زیادی را به سوی خود جلب کرده است. روش‌ ها: سمیت نانومیله‏های آهن با دوزهای 200 و?g/ml 800 بر روی رده‌ی سلولی l929 توسط تست (3-(4, 5-dimethylthiazol-2-yl)-2, 5-diphenyltetrazolium bromide (mtt)) در 24 ساعت بررسی گردید. یک و 24 ساعت پس از تزریق نانومیله‏ها به ورید دمی موش صحرایی، آهن سرم و همچنین نیتروژن اوره‎ی خون و آنزیمهای کبدی شامل الانین آمینو ترنسفراز، اسپارتات آمینو ترانسفراز و آلکالین فسفاتاز، به ترتیب به عنوان شاخصهای عملکرد کلیه و کبد اندازه‏گیری شدند. مطالعات هیستوپاتولوژیک توسط رنگ آمیزی هماتوکسیلین- ایوزین و میکروسکوپ نوری انجام شد.یافته ها: میزان زیست پذیری سلولها با افزایش دوز کاهش یافت. فاکتورهای بیوشیمیایی خون یک و 24 ساعت پس از تزریق نانو ذرات افزایش معنی‏داری نداشتند. سطح آهن سرم 1 ساعت بعد از تزریق تغییری نشان نداد. اما پس از 24 ساعت افزایش معنی‏دار نشان داد. در لامهای تهیه شده از ارگانها نیز آثار سمیت حاد دیده نشد.نتیجه گیری: استفاده از نانومیله‏های اکسید آهن در دوز مصرفی آن در تصویر برداری، ایمن تلقی می‏شود. ارزیابی دقیق در خصوص سمیت این ذرات بر حسب دوز، نوع پوشش و زمان استفاده، مستلزم مطالعات بیشتر می‏باشد.