اثر مهاری و وابسته به دوز دوکوزاهگزاینوییک اسید بر تشنجات کلونیک ناشی از پنتیلن تترازول در موش سوری

مقدمه: صرع یکی از شایع ترین اختلالات سیستم عصبی- مرکزی است. عوارض نامطلوب داروهای ضدصرع و مقاومت به آن ها، کشف داروهای جدید با کمترین سمیت و عدم مقاومت را ضروری می سازد. اخیراً اسیدهای چرب غیراشباع امگا- 3 به عنوان مکمل تغذیه ای فاقد عوارض جانبی در درمان صرع مورد توجه قرار گرفته اند. اثر ضد تشنجی دوکوزاهگزاینویک اسید ((dha، به عنوان فراوانترین اسید چرب موجود در مغز و غشای نورونی و دارای نقش مهم در تنظیم عملکرد نورون ها، توسط برخی محققین گزارش شده است. در این مطالعه اثر ضدتشنجی dha به تنهایی و قبل از تبدیل به متابولیتهای فعال در مدل تشنجی شوک الکتریکی حداکثر (mes) و پنتیلن تترازول (ptz) بررسی شده است. روش‌ ها: دوزهای مختلفی از dha(0.01، 0.03، 0.075، 0.3، 300 و 1000 میکرومول) بطور یکطرفه بداخل بطن جانبی مغز گروههای 10 تایی از موشهای سوری نر تزریق شدند. پس از 15 دقیقه تشنج کلونیک با استفاده از( ptz (mg/kg, i.p 60 و تشنج تونیک با استفاده از شوک الکتریکی حداکثر (50ma , 50hz, 0.5 sec) به حیوانات اعمال گردید. از والپروات سدیم در مدل ptz و فنی تویین در مدل mes به عنوان شاهد مثبت استفاده شد. فاصله زمانی بین تزریق ptz تا بروز تشنج، بروز تشنج، و هر گونه اختلال رفتاری در موشها تا بیست دقیقه پس از القای تشنج مشاهده و ثبت گردید. یافته ها: dha در مدل mes هیچگونه اثر ضدتشنجی نشان نداد اما بطور وابسته به دوز تشنجات ناشی از ptz را با ed50 معادل 0.1µm مهار نمود. نتیجه گیری: dha با فعالیت ضدتشنجی قابل قبول، قیمت ارزان و عدم سمیت می تواند کاندید خوبی در طراحی و توسعه داروهای جدید ضد تشنج باشد اما نیاز است تا کارآیی آن در سایر مدل‌های تشنجی نیز بررسی شود.